Συνέδριο Εθνικής Τράπεζας Πολωνίας (Βαρσοβία, 21-22/10/2011) – Συμμετοχή της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου

Η Εθνική Τράπεζα Πολωνίας, στις 21 και 22 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο της Πολωνικής Προεδρίας της ΕΕ, διοργάνωσε συνέδριο με θέμα «Προς μια περισσότερο ολοκληρωμένη και σταθερή Ευρώπη – Προκλήσεις ενώπιον της Ευρωζώνης και της Κεντρικής, Ανατολικής και Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης».
Στο συνέδριο συμμετείχε η υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία ήταν ομιλήτρια στις 22 Οκτωβρίου στην συζήτηση panel με θέμα «Η ιστορία και οι προοπτικές της ΟΝΕ πέρα από την οικονομική διάσταση».
Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο Jacek Saryusz – Wolski, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και εισηγητής ο Mario Monti, πρώην επίτροπος της ΕΕ και πρόεδρος του πανεπιστημίου Bocconi. Στη συζήτηση συμμετείχαν, επίσης, ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Princeton, Harold James, ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Ruud Lubbers, και ο πρόεδρος του “Intelligence Capital Ltd” και καθηγητής του “Caribbean Policy Research Institute”, Avinash Persaud.
Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας της υπουργού Α. Διαμαντοπούλου έχουν ως εξής:
Η υπουργός τόνισε ιδιαίτερα το έργο και τους στόχους που έχει επιτύχει κατά τους τελευταίους 18 μήνες η Ελληνική Κυβέρνηση και αναφέρθηκε αναλυτικά στους οικονομικούς δείκτες, που καταδεικνύουν την επιτευχθείσα μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Στη συνέχεια, υπογράμμισε τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που έχουν γίνει στην Ελλάδα, όπως π.χ. στο συνταξιοδοτικό,  την τοπική αυτοδιοίκηση, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κ.α.
Σημείωσε με έμφαση ότι σε μια δημοκρατική χώρα τέτοιου βάθους και εύρους μεταρρυθμίσεις δεν είναι εύκολες, καθώς απαιτούν χρόνο για να πεισθεί η κοινωνία για την αναγκαιότητά τους, αλλά και να προσαρμοσθεί σε αυτές. Ωστόσο, ο χρόνος, τρέχει διαφορετικά στην πολιτική από ό,τι για τις αγορές. 
Αυτό που  ευρίσκεται τώρα στο φιλοσοφικό και πολιτικό πυρήνα της ΕΕ και τις κρίσης της ευρωζώνης, υπογράμμισε, είναι ότι απαιτείται από εκλεγμένους σε εθνικό επίπεδο ηγέτες να λάβουν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να βρουν λύσεις για ευρωπαϊκά προβλήματα, λύσεις που εν πολλοίς αφορούν άλλους λαούς.
Είναι απαραίτητο πλέον να στραφούμε προς μια πολιτικά περισσότερο ενοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της ανάδειξης διά εκλογής Ευρωπαϊκής ηγεσίας. 
Η υπουργός απέρριψε την ιδέα εξόδου της Ελλάδας ή και άλλων δύο ή τριών κρατών-μελών ΟΝΕ από την Ευρωζώνη, υπεραμυνόμενη της εξεύρεσης ευρωπαϊκής λύσης. Τόνισε ακόμη, ότι, με βάση εκτιμήσεις οικονομικών αναλυτών, το οικονομικό κόστος για Ευρωπαίο πολίτη αδύναμης οικονομικά χώρας από την έξοδο κράτους μέλους από την Ευρωζώνη, θα ανέλθει στα 11.500 ευρώ για το πρώτο έτος και 4.000 ευρώ για το δεύτερο. Το αντίστοιχο κόστος, για  κάθε πολίτη ισχυρής οικονομικά χώρας, θα ανέλθει στις 3.000-4.000 ευρώ για το πρώτο έτος.
Πέρα από το οικονομικό κόστος που θα επέφερε η πιθανή έξοδος ενός κράτους- μέλους από την ευρωζώνη, το πολιτικό κόστος για την ΕΕ θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο, ανέφερε η υπουργός, δεδομένου ότι η δύναμη και ο ισχυρός ρόλος, που διαδραματίζει η ΕΕ σε παγκόσμιο επίπεδο, θα μειωνόταν σε ανυπολόγιστο βαθμό και θα προκαλούσε κοινωνικό-οικονομικές εσωτερικές αναταράξεις εντός ΕΕ.
Είναι πολύ σημαντικό, ανέφερε η υπουργός, η ΕΕ να κινείται προσεκτικά βήμα-βήμα, διότι στην ουσία εν τέλει έχει να κάνει με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Παράλληλα, στους συμμετέχοντες στο συνέδριο διατέθηκε ενημερωτικό υλικό της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης για τις μεταρρυθμίσεις της ελληνικής κυβέρνησης κατά την διετία 2010-2011 και για τα σημαντικότερα αποτελέσματά τους.

Advertisement

Συνέντευξη πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο πολωνικό περιοδικό “Polityka” (13/4/2011)

To εβδομαδιαίο πολιτικο-κοινωνικό περιοδικό Polityka, με τίτλο «Οι θηρευτές και τα θύματα», δημοσιεύει συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Jacek Żakowski ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στη Βαρσοβία στις 7 Απριλίου.
Υπότιτλος της συνέντευξης: «Ο έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου (μιλάει) για την κρίση, τα αδύναμα κράτη και τις παντοδύναμες οικονομικές αγορές, καθώς και την Πολωνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Jacek Żakowski: Σας καλωσορίζω στη χώρα.
Γιώργος Παπανδρέου: Πάντοτε θυμάμαι τις πολωνικές μου ρίζες.
Είναι ευχάριστο.
Σήμερα με τον Bronisław Komorowski (= τον Πρόεδρο της Πολωνικής Δημοκρατίας) ανακαλύψαμε ότι είμαστε στενοί συγγενείς. Οι γιαγιάδες μας κατάγονταν από την οικογένεια των Mineyko.
Και έτσι φανερώθηκε μια άγνωστη έως τώρα ευρωπαϊκή δυναστεία.
Η δυναστεία των Mineyko.
Στην Πολωνία η οικογένεια είναι εξίσου σημαντική όπως και στην Ελλάδα. Μάλλον αναρωτιέστε τι θα έλεγε ο παππούς σας, ο Γεώργιος, τρεις φορές πρωθυπουργός, δημιουργός του Ελληνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, και ο πατέρας σας ο Ανδρέας, δύο φορές πρωθυπουργός, δημιουργός του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, σε σας, τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρωθυπουργό, βλέποντας πως μειώνετε τις κοινωνικές παροχές και αντιμετωπίζετε τις μαζικές εργατικές διαμαρτυρίες;
Μάλλον θα έλεγαν πάνω-κάτω αυτό που λέω στον εαυτό μου: «Πρέπει να σώσεις αυτή τη χώρα!»
Από το βάρος του υπερβολικών κοινωνικών παροχών;
Οι κοινωνικές δαπάνες δεν αποτελούν την κύρια πηγή των προβλημάτων.
Αλλά τι;
Η κακή διαχείριση.
Στην πολιτική ή τον επιχειρηματικό κόσμο;
Στην πολιτική. Διότι η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα. Ήταν, όμως, πολύ αναποτελεσματικά διακυβερνώμενη. Η προηγούμενη κυβέρνηση σε πεντέμισι έτη διπλασίασε το ελληνικό δημόσιο χρέος. Και στην διάρκεια καλών οικονομικών ετών. Η παγκόσμια κρίση είχε σε αυτό το μερίδιό της. Όμως αποκάλυψε κυρίως προβλήματα: τις πελατειακές σχέσεις, την έλλειψη διαφάνειας, τις εξυπηρετήσεις προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, την διαφθορά, την φοροδιαφυγή από την πλευρά των προνομιούχων. Αυτά όλα δημιούργησαν ένα πολιτικό κλίμα ανομίας. Αυτό θα πρέπει να εξυγιανθεί. Πρώτα από όλα, όμως, θα πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα από την πτώχευση.
Πως;
Πρώτον, λαμβάνοντας υπ`όψιν ότι δεν μπορεί όλο το βάρος να μεταφέρεται στους πιο αδύναμους. Εάν αναμένεται να λειτουργήσει η χώρα, θα πρέπει να είναι δίκαιη. Υπάρχει, όμως, και η παγκόσμια διάσταση. Το διεθνές σύστημα διευκολύνει την λειτουργία των φορολογικών παραδείσων και την φοροδιαφυγή.
Πιστεύετε ότι είναι ένα σύμπτωμα της κρίσης της παγκοσμιοποίησης;
Εν μέρει. Ως κρίση της δημοκρατικής εξουσίας σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Κοιτάξτε προσεκτικά τις πηγές της αμερικανικής οικονομικής κρίσης το 2008. Πως σημειώθηκε; Από τη μία πλευρά, ο οικονομικός τομέας αυξανόταν για χρόνια, γινόταν ολοένα και ισχυρότερος και σταδιακά απορυθμιζόταν, ακόμη και απαρατήρητος. Μέχρις ότου άρχισε να δημιουργεί τοξικές οικονομικές αξίες. 
Μπορούσε να τα δημιουργεί διότι ήταν ανεξέλεγκτος. Και δεν ελεγχόταν διότι ήταν ιδιαίτερα ισχυρός, ώστε οι ασκούντες lobby να ελέγχουν τις δημοκρατικές Αρχές. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο η συγκεντρωμένη οικονομική εξουσία αναγκάζει την πολιτική εξουσία να δημιουργεί ευνοϊκές γι` αυτήν κανόνες. Τα μεγάλα κεφάλαια ρέουν στην ισχυρή διεθνή οικονομική τάξη. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου από την ολιγομελή τάξη είναι τεράστια. Αυτό δημιουργεί άγνωστα μέχρι πρότινος προβλήματα.
Ποια;
Μια μεμονωμένη χώρα σήμερα δυσκολεύεται πολύ να φορολογήσει αποτελεσματικά μια μεγάλη επιχείρηση, διότι τα χρήματα μπορούν να διαφύγουν γρήγορα στο εξωτερικό. Τα κράτη χάνουν έσοδα. Οι εταιρείες κερδίζουν, δεν καταβάλλουν όμως φόρους.
Πιστεύετε ότι το κράτος έχει χάσει ήδη αυτό το παιχνίδι με το διεθνές κεφάλαιο;
Ακόμη (λειτουργεί) ανεπαρκώς. Πρέπει να δημιουργήσουμε διεθνείς ρυθμίσεις.
Είναι ακόμη ρεαλιστικό αυτό;
Στην Ευρώπη συζητάμε για τη δημιουργία ενός φόρου στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές. Ο οικονομικός παράγοντας πληρώνει πολύ μικρούς φόρους σε σύγκριση με τις επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας. Ένας φόρος της τάξης του 0,5% στις συναλλαγές θα έδινε στην Ευρώπη ένα εισόδημα της τάξης των 200 δις. ευρώ. Κανένα μεμονωμένο κράτος δεν είναι σε θέση να εισάγει έναν τέτοιο φόρο. Μπορούμε, όμως, να το κάνουμε από κοινού. Είναι μια από τις ενδεχόμενες απαντήσεις, ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης που είναι η αφαίρεση της οικονομίας από την εξουσία του εθνικού κράτους.
Η οικονομία που βρέθηκε εκτός εξουσίας των κρατών είναι ελαφρώς ρυθμιζόμενη και χαμηλά φορολογημένη. Δημιουργεί αποτελεσματικά πλούτο, αλλά τον αναδιανέμει πολύ άνισα. Μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι. Δημιουργούμε αρκετό πλούτο για να εξαλείψουμε την φτώχεια και τον αναλφαβητισμό, αλλά δεν ξέρουμε να τον χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα. Διότι η πολιτική εξουσία εξακολουθεί να είναι κλειστή σε εθνική κλίμακα, ενώ η οικονομία λειτουργεί σε παγκόσμια κλίμακα.
Είναι μια κρίση πολιτικής εξουσίας;
Οι πολίτες βλέπουν αυτή την κατάσταση και αναμένουν ότι οι πολιτικοί θα την αντιμετωπίσουν, ενώ οι πολιτικοί είναι αδύναμοι. Ενεργούν σε μια ιδιαίτερα μικρή κλίμακα. Γι` αυτό είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος της Ευρώπης. Διότι η Ευρώπη θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την κατάσταση, εάν αποφάσιζε να δημιουργήσει μια διεθνή τάξη, που ευνοεί μια πιο δίκαια κατανομή του πλούτου. Έχουμε τη γνώση, την τεχνολογία, το κεφάλαιο που επιτρέπει να αποφύγουμε έναν κόσμο, όπου υπάρχει περισσότερη βία, φονταμενταλισμοί, εξτρεμισμοί, διενέξεις. Είμαι σοσιαλιστής, αλλά το λέω σε όλους όσους συνομιλώ και όλοι συμφωνούν.
Λέτε για τον εαυτό σας: είμαι σοσιαλιστής;
Διότι είμαι.
Γνωρίζω ότι εάν κάποιος αναφέρει για εσας “αυτός είναι σοσιαλιστής”, στα μάτια πολλών ανθρώπων η δύναμη των επιχειρημάτων σας θα μειωθεί κατά το ήμισυ.
Εδώ κάνουμε λόγο για αξίες. Τι χρειαζόμαστε; Περισσότερη δημοκρατία, συμμετοχή, ισότητα, κοινωνική συνοχή και παύση του πολέμου των ανθρώπων κατά του περιβάλλοντος. Είμαι σοσιαλιστής, αλλά δεν συνδέομαι με κανένα σοσιαλιστικό δόγμα. Δεν πιστεύω ότι η αγορά θα λύσει όλα τα προβλήματα. Αλλά δεν πιστεύω και ότι το κράτος μπορεί να τα λύσει όλα. Το κράτος και η αγορά μπορούν να εξυπηρετούν τους ανθρώπους, εάν λειτουργούν από κοινού. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα κράτη κυριαρχήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις δυνάμεις της αγοράς. Από εκεί [πηγάζουν] τα προβλήματα της Ελλάδας.
Η πλειοψηφία των πολιτικών και των σχολιαστών θα συμφωνούσε μαζί σας ότι η κρίση μάς έκανε να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για κάποια νέα τάξη. Πέρασαν, όμως, δύο χρόνια από τότε που ξέσπασε η κρίση και ελάχιστα καταφέραμε να κάνουμε.
Πιστεύετε ότι χρειαζόμαστε μια νέα κρίση, ώστε να αλλάξει κάτι ή αυτές οι αλλαγές απαιτούν χρόνο και οδεύουν προς την σωστή κατεύθυνση;
Μάλλον και το ένα και το άλλο. Η κρίση του 2008 ήταν μια “καμπάνα συναγερμού” που υπενθυμίζει ότι στην οικονομία χρειαζόμαστε περισσότερη διαφάνεια, έλεγχο, αξιοπιστία. Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν σωστές. Οι κυβερνήσεις τόνωναν την οικονομία και έκαναν ότι μπορούσαν ώστε η ύφεση να μην είναι ιδιαίτερα βαθιά. Αυτό έφερε αποτέλεσμα. Και δημιούργησαν την εντύπωση ότι η κρίση έχει παρέλθει.
Και δεν έχει (παρέλθει);
Ίσως προς στιγμήν. Εάν δεν δημιουργήσουμε νέα, υπερεθνικά πρότυπα ενέργειας και επιτήρησης, θα βυθιστούμε σε μια νέα κρίση. Διότι οι πηγές της παρούσας κρίσης στην πλειοψηφία τους δεν εξαφανίστηκαν. Οι κυβερνήσεις περιόρισαν μόνο τις συνέπειες της. Και μάλιστα με γιγαντιαίο αντίτιμο.
Όταν συνομιλείτε με τον πρωθυπουργό Tusk, τον Πρόεδρο Obama, τον πρωθυπουργό Zapatero ή την καγκελάριο Merkel, πώς δέχονται αυτές τις απόψεις;
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι είμαστε κυρίως ηγέτες των χωρών μας. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για το κράτος του. Κυρίως αυτό μας απασχολεί. Αλλά οι ηγέτες των μικρών χωρών, και τώρα ήδη και των μεσαίων, όπως η Πολωνία, συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνοι τους. Το θέμα είναι ότι μερικές από τις ισχυρότερες χώρες ελπίζουν ακόμη ότι θα τα καταφέρουν. Αν και ο Πρόεδρος Obama κατανοεί την ανάγκη νέων παγκόσμιων λύσεων.

Tax and spending policy

PM: Tackling Economic Woes

(GREEK NEWS AGENDA) Prime Minister George Papandreou chaired a Cabinet meeting that discussed the draft tax bill and public-sector incomes policy.
He said that the government’s efforts to tackle the country’s economic problems will focus on three axes: reducing public debt, promoting growth, and accelerating legislative and institutional measures.
Papandreou stressed that the government’s primary duty was to save the economy, striving for fair solutions that would protect the lower and middle classes as much as possible.

FinMin: New Tax Rates

A range of public spending cuts and tax adjustments were presented by the government yesterday, following an announcement last week by the premier that drastic measures would be taken to prevent Greece from defaulting.
Finance Minister George Papaconstantinou unveiled more specific policies, which included plans to cut the salaries of the premier and his ministers, a moratorium on hiring in the public sector this year – excluding however health services –  as well as changes to the tax system, which will now contain more tax brackets and will lead to higher earners paying more.