Last Voyage for Theo Angelopoulos

“Angelopoulos can be counted

as one of the few filmmakers

in cinema’s first hundred years

 who compel us to redefine

what we feel cinema is and can be.”
Andrew Horton

World-acclaimed film director, and ambassador of Greek cinema abroad, Theo Angelopoulos died on the 24th January, after being hit by a motorcycle, while filming in Drapetsona, near Pireaus. Winner of several international film awards, Angelopoulos had started shooting his latest film, The Other Sea, earlier this month. His untimely death hit headlines around the globe.
Angelopoulos was born in Athens in 1935. He studied Law at Athens University, and at the beginning of the ‘60s he moved to France where he followed courses in ethnography and studied film at the Institute of Advanced Cinematographic Studies in Paris. Upon returning to Greece, he initially worked as a film critic and in 1970 he completed his first feature film Anaparastassi (Reconstruction).
His next three films make up a trilogy on the history of contemporary Greece: Meres tou ’36 (Days of ’36, 1972), O Thiassos (Travelling Players, 1975) and Oi Kynighoi (The Hunters, 1977), followeed by Megalexandros in 1980.
With these films some of the thematic and stylistic constants of Angelopoulos’ cinema were established – the weight of history, a clinical examination of power, a Brechtian theatricality, wherein the individual has no importance with respect to the group, a rejection of conventional narration in favour of an intentionally broken one, in which stationary cameras and sequence-length shots create an alternative sense of time.
Taxidi sta Kithira (Voyage to Cythera), in 1984, won the Cannes Festival International Critics’ Award for best screenplay, followed by O Melissokomos (The Beekeeper), in 1986, starring Marcello Mastroianni. With Topio stin Omichli (Landscape in the Mist) in 1988 he won the Silver Lion at the Venice Mostra. 
His filmography in the 90s included To meteoro vima tou pelargou (The Suspended Step of the Stork, 1991), followed by To vlemma toy Odyssea (Ulysses’ Gaze, 1995), starring Harvey Keitel – which won the Grand Jury Prize and the International Critics’ Prize at Cannes Festival. 
Then in 1998, he won the Cannes Palme D’Or prize for Mia eoniotita kai mia mera (Eternity and a Day) with Bruno Ganz. In 2003, he began another trilogy with To livadi pou dakryzi (The Wheeping Meadow) followed by H skoni tou chronou (Dust of Time, 2009). The film The Other Sea that he was currently shooting was to complete the trilogy.
(GREEK NEWS AGENDA)

Advertisement

“The Balkans – Europe goes South-East” (Warsaw, 2-4, 8/12/2011) – Film “Reverse” of the Greek director George Grigorakis

The Press Office of the Greek Embassy in Warsaw invites to
“The Balkans – Europe goes South-East”, a week of events focusing on South-Eastern Europe.
Musical performances, films, literature and a conference on politics, 
organised by the Embassies and Cultural Institutes of the Balkan countries and Austria, among them, also, the Press Office of the Greek Embassy.
As the accession treaty with Croatia will be signed during the last days of the Polish EU Presidency, the events aim to show what South Eastern Europe has to offer.

On Saturday, 3rd December, at 5 pm, during the screening of short films from South-East Europe, the film “Reverse” of Greek director George Grigorakis (2010, 19 min., feature) will be projected in Klub Powiekszenie (ul. Nowy Swiat 27).
The film, a production of the Sarajevo Film Festival, has been distinguished with two awards in the Drama Festival.
The plot:
Marco wants to teach his son how to protect himself, while his son wants his Mom back. His lover wants to protect herself and her son, Adis, knows how to do it! Marco is caught in a situation, where he is unable to protect himself or his son. Words and actions work in reverse.

The programme of the events:
http://www.austria.org.pl/NEW/PL/index.php?id=1285

Organizers, partners, sponsors:

“Ιφιγένεια”, η ευριπίδεια τραγωδία από τον πολωνό σκηνοθέτη Στανιέφσκι στην Αθήνα

Ιφιγένεια, ανοιχτή σε ερμηνείες

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Ο Πολωνός δάσκαλος-σκηνοθέτης Βλοτζιμιέρζ  Στανιέφσκι και η φημισμένη ομάδα του Γκαρτζενίτσε έρχονται στην Αθήνα με μια «Ιφιγένεια» της κρίσης.

Η παράσταση αποτελεί έμπρακτη εφαρμογή του «οικολογικού θεάτρου», που εισηγήθηκε ο Πολωνός Βλοτζιμιέρζ Στανιέφκσι από το 1977. Καθ’ οδόν προς την Ελλάδα μάς απέστειλε μαχητικό χαιρετισμό: «Μην αφήσετε τους Τρώες να εκδικηθούν για τη νίκη σας». Δεν μας εξήγησε όμως τον τρόπο.
Η «Ιφιγένεια εν Τ…», τίτλος ανοιχτός, τον οποίο θέλει να επεξεργαστούν οι θεατές του και μια παράσταση αποτέλεσμα της 15χρονης ενασχόλησής του με το αρχαίο ευριπίδειο δράμα, παρουσιάστηκε στις 17 και 18 Οκτωβρίου στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».
Το μεγάλο δέλεαρ δεν είναι ότι θα ξαναδούμε ακόμη μία Ιφιγένεια από Πολωνούς. Άλλωστε η γλώσσα της δεν είναι αποκλειστικά τα πολωνικά. Αλλά και τα αγγλικά και τα αρχαία ελληνικά.
Η παράσταση αποτελεί την έμπρακτη «εφαρμογή» του περίφημου «οικολογικού θεάτρου», που, όπως υπερηφανεύεται ο αυθάδης μαθητής του Γκροτόφσκι, εισηγήθηκε πρώτος και μόνος ήδη απ’ το ’77, «πολύ προτού εμφανιστεί η μόδα της οικολογίας, επιστέγασμα της οποίας ήταν και το Νόμπελ στον Αλ Γκορ».
(Ελευθεροτυπία, 17/10/2011)

“European Day of Languages” (24-29/9/2011) – Greek events organized by the Press Office

The Press Office of the Greek Embassy in Warsaw once again participated in “European Day of Languages 2011” events, that took place in Warsaw from 24 till 29 September and aimed to inform Poles about the cultural and linguistic heritage of European countries.

Organizers were over eighteen countries, members of EUNIC Cluster Warsaw (European Union National Institutes of Culture), among them the Press Office of the Greek Embassy, cultural institutes and embassies of European countries, as well as  other institutions such as the European Commission Representation in Poland, the European Parliament Communication Office in Poland, the Polish Foundation for the Development of the Educational System, the University of Warsaw etc.
The program (www.edj.waw.pl) consisted of demo language lessons, seminars, European film festival, theatre workshops, city game, language picnic etc.
The Greek program of the events included:
Demo lesson of Greek language, that took place in the Institute of Foreign Languages of the University of Warsaw on the 27^th of September, as part of the demo-lessons of  languages and cultures of the participating countries.
Greek info stand, which was set in the University Campus of the Old Library of the University of Warsaw and provided touristic information on the 27^th September from 9 am until 3 pm.
The film “The Trojan Women” directed by Michael Cacoyannis (1971) was shown at the Russian Cultural Institute on the 29^th September, during the film festival organized in the Russian Cultural Institute (26-29 September) and the cinema Alchemia (25^th September):
A wide range of other events were organized during the week (24-29 September): a two-day conference “Language Competences for Professional and Personal Success inEurope”, entertainment activities, theatre workshops, city games, competitions on a special website. This year`s project attracted many students and other visitors and it can be considered as a perfect opportunity to experience the Greek language and culture.

Προβολή της ταινίας “Τρωάδες” του Μιχάλη Κακογιάννη (Ρωσικό Πολιτιστικό Ινστιτούτο, 29/9/2011) – Εκδήλωση Γραφείου Τύπου Βαρσοβίας

Το Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας Βαρσοβίας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας “Τρωάδες” του σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη στις 29 Σεπτεμβρίου, ώρα 13.00 μμ., στο Ρωσικό Πολιτιστικό Ινστιτούτο (RONIK, ul. Belwederska 25).
Η ταινία θα προβληθεί στην αγγλική γλώσσα με ελληνικούς υπότιτλους.

Biuro Prasowe Ambasady Republiki Greckiej w Warszawie zaprasza na pokaz filmu “Kobiety Troi” w reżyserii Michalisa Kakogiannisa, który zostanie wyświetlony dnia 29 września o godz. 13:00 w Rosyjskim Ośrodku Kultury (RONIK, ul. Belwerderska 25).
Pokaz filmu po angielsku z grecką wersją napisów.

Στην ταινία “Attenberg” της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγκάρη το πρώτο βραβείο του φεστιβάλ “Nowe Horyzonty” του Wroclaw

Η εφημερίδα Gazeta Wyborcza (1/8), με τίτλο «Καταδιώκοντας το σώμα» και υπότιτλο «Ολοκληρώθηκε χθες το φεστιβάλ Nowe Horyzonty στο Wrocław, ο σημαντικότερος κινηματογραφικός θεσμός στην Πολωνία», δημοσιεύει ρεπορτάζ του Paweł Felis, όπου παρουσιάζονται οι ταινίες με την μεγαλύτερη επιτυχία στο φετινό φεστιβάλ.
Επισημαίνεται ότι στην ταινία «Attenberg» της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγκάρη απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο, όπως αναμενόταν.
Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι η ταινία είναι «λεπτομερειακά γραμμένη και σκηνοθετημένη και συγχρόνως σαφής».
Προβάλλονται, επίσης, απόψεις της Τσαγκάρη ότι «η οικονομική κρίση προκαλεί τους έλληνες σκηνοθέτες σε γενναίες και εντυπωσιακές αναζητήσεις».
Η εφημερίδα Rzeczpospolita (1/8), με τίτλο «Η άλλη όψη του κινηματογράφου» και υπότιτλο «Φεστιβάλ Nowe Horyzonty. Οι εκτιμήσεις της κριτικής επιτροπής αποδείχτηκαν εύστοχες» δημοσιεύει, στις πολιτιστικές σελίδες, ρεπορτάζ της Barbara Hollender, για τα πιο σημαντικά δρώμενα του φεστιβάλ, επισημαίνοντας  ότι το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία «Attenberg».
Σύμφωνα με την αρθρογράφο, η σκηνοθέτης Αθηνά- Ραχήλ Τσαγκάρη «εκπροσωπεί τη νέα γενιά δημιουργών που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα και τους εθνικούς μύθους».
Γίνεται, επίσης, αναφορά στις αισιόδοξες προοπτικές για τον ελληνικό κινηματογράφο.

Farewell to Filmmaker Michael Cacoyannis

Internationally acclaimed film director, screenwriter and producer Michael Cacoyannis died yesterday, at 89.
The director of the award-winning films Zorba the Greek and Stella, Michael Cacoyannis was nominated five times for an Academy Award (Oscar), receiving the Best Director, Best Adapted Screenplay and Best Film nominations for Zorba the Greek and two nominations in the Foreign Language Film category for Electra and Iphigenia.
Most of his work is rooted in classical texts, particularly those of the Greek tragedian Euripides.
A pioneer of post-war Greek cinema and director of international hits, Cacoyannis refused a career in Hollywood, opting for ‘quality’ theater. In 2003, he founded the Michael Cacoyannis Foundation for the study and support of the film and theater arts.
You Tube: Awarded films: Stella (1954) with English subtitles & Zorba the Greek (1964) & The girl in black (1956) [VIDEO
(GREEK NEWS AGENDA)

“Przebudzenie Lata”-Projekcja filmu “Harisma”-Event Biura Prasowego (17-18.6.2011)

Noc 17/18 czerwca 2011 (piątek/sobota), godz. 20.30 – 4.30

PARK PRZED ZAMKIEM UJAZDOWSKIM,
DZIEDZINIEC CENTRUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ,
OGRÓDEK CAFÈ OKNA, KINO LAB
ul. Jazdów 2, Warszawa 

PRZEBUDZENIE LATA 

Początek lata, okres najkrótszychnocy, to czas nieodłącznie związany z  atmosferą charakterystyczną dla Nocy Świętojańskiej: afirmacja życia, radość młodości,  miłość, kult płodności i ziemi, a wszystko to podszyte lekką nutką erotyzmu. Na jedną z takichnocy dostojne otoczenie Zamku Ujazdowskiego zamieni się w tętniący życiem ul. Na 4 ekranachzostanie pokazane w sumie 23 filmy pełno- i krótkometrażowe z 17 krajów, co dopiero zapowiada klęskę urodzaju. Filmy nie będą bezpośrednio wiązały się z tradycją Sobótki i jej obrzędowością, ale w różny sposób odniosą się do jej atmosfery. W programie bardzo szeroki wybór: od kolorowo-landrynkowej Pepperminty i gorącego romansu z pogodynką w roli głównej przez brytyjskie animacje, irlandzkie szorty po Nosferatu, straszącego tuż przed świtem. Równocześnie z projekcjami filmowymi odbędą się dwa koncerty, set DJ-ski i teatr sztuk performatywnychgrupy Studium Improwizacji. Na najwytrwalszychczeka śniadanie o wschodzie słońca. 
Plan nocy:
20.30 KINO.LAB
od 21.00 DJ Disco Partizanti (RO)
od 22.30 pokazy filmowe: dziedziniec Zamku Ujazdowskiego, ogródek Cafe Okna, park Zamku Ujazdowskiego (od 02.45 KINO.LAB)
Po północy koncerty: Opium Flirt (EST) i Très.B (NL/DK/PL)
03.45 Śniadanie o wschodzie Słońca i muzyka: Olivier Heim solo
Organizatorzy: Centrum Sztuki WspółczesnejZamek Ujazdowski/ KINO.LAB, Członkowie EUNIC – European Union Institutes for Culture: Institut Français de Varsovie, Ambasada Grecji – Biuro Prasowe, Przedstawicielstwo Dyplomatyczne Wspólnoty Francuskiej Belgii i Regionu Walonii, Przedstawicielstwo Flandrii przyAmbasadzie Belgii, Ambasada Estonii, Ambasada Irlandii, Ambasada Królestwa Niederlandów, Ambasada Litwy Austriackie Forum Kultury, British Council, Duński Instytut Kultury, Instituto Camões, Istituto Italiano di Cultura, Goethe-Institut, Bułgarski Instytut Kultury, Szwajcarska Fundacja dla Kultury Pro Helvetia, Rumuński Instytut Kultury.
Pokaz filmu greckiego “HARISMA” (2010)
scenariusz i reżyseria Christina Ioakeimidi
zdjęcia Petros Noussias
występują: Vaso Kavalieratou, Makis Papadimitriou, Yiannis Tsortekis, Fotini Kondoudaki i inni.
Ismini jest wykształcona, wytworna i niedotykalna, do czasu gdy w jej życie wkracza nieokrzesany i namiętny Haris.
Pełna typowo greckiego humoru komedia romantyczna, w której „książę z bajki” jest dość nietypowy – prostacki, bezczelny, uparty i brutalny. Chociaż nie ma żadnych szans u pięknej Ismini, nie chce tego zaakceptować. Całkowicie różni i zagubieni w swoich życiach główni bohaterowie są do siebie podobni tylko pod jednym względem – mają dość życia w samotności.

Russia honours Polish director Andrzej Wajda

Polish film director Andrzej Wajda has been awarded an Order of Friendship by Russian president Dmitri Medvedev, the Kremlin informed Tuesday.
The Order of Friendship is one of the highest Russian distinctions.
Kremlin spokesmen said Wajda was granted the Order for his contributions to Russian-Polish cultural ties.
Wajda, 84, one of the founders of the so-called “Polish film school” in the 1950s and 60s, won world fame with his epic works Man of Marble and Man of Iron, in which he criticized Stalinism. Wajda has received numerous international awards for his films, including a lifework Oscar in 2000.
Earlier this year Wajda’s film Katyn about 1940 mass executions of Poles in Katyn Forest, west Russia, evoked broad reactions in Russia. Wajda said at the time that he had been personally involved in the film as his father had been among  the Katyn victims.
(PAP, 11/8/2010)

“Λεωφορείον ο Πόθος” σε σκηνοθεσία Κριστόφ Βαρλικόφσκι στην Αθήνα

Τον Κριστόφ Βαρλικόφσκι τον γνωρίσαμε το 2008 όταν πήρε στη Θεσσαλονίκη το βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες» (στη 2η διοργάνωση των Ευρωπαϊκών Βραβείων Θεάτρου) και παρουσίασε το «Καθαροί πια» της Σάρα Κέιν.
Ακολούθησε λίγους μήνες μετά η, ενταγμένη στο Φεστιβάλ Αθηνών, παράστασή του με το «Krum» του Χ. Λεβίν. Ξέραμε όμως ήδη ότι η Ευρώπη κατατάσσει τον Πολωνό σκηνοθέτη στις ισχυρές, ελπιδοφόρες και πρωτοποριακές δυνάμεις του θέατρου της.
Οσο τον περιμένουμε ξανά φέτος τον Ιούλιο (2-5) στην «Πειραιώς 260», με την πολυσυζητημένη εκδοχή του για το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τ. Ουίλιαμς, με Μπλανς την Ιζαμπέλ Ιπέρ, επιβεβαιώνουμε μέσω του γαλλικού Τύπου και τη «δίδυμη» ιδιότητα ενός διακεκριμένου σκηνοθέτη του λυρικού θέατρου.
Στο Theatre de la Monnaie των Βρυξελλών παρουσιάζεται μέχρι τις 30 του μηνός ο «Μάκβεθ» του Βέρντι, σε δική του σκηνοθεσία, με τον Αμερικανό βαρύτονο Σκοτ Χέντριξ να αναμετράται για πρώτη φορά με τον ρόλο του σεξπιρικού ήρωα, Λαίδη Μάκβεθ τη Γεωργιανή σοπράνο Ιάνο Ταμάρ σε εναλλάξ διανομή με την Αμερικανοολλανδέζα Λίζα Ούμπεν και αρχιμουσικό τον Πολ Ντανιέλ. Και στην παρισινή Οπερα μόλις ολοκλήρωσε τον κύκλο της η, επίσης δικής του σκηνοθεσίας, όπερα του Βάγκνερ «Πάρσιφαλ».
Είναι τα πιο πρόσφατα λυρικά εγχειρήματα του 48χρονου σκηνοθέτη που καταμετρά πολλές συνεργασίες με την Οπερα της Βαρσοβίας («Ντον Κάρλος» του Βέρντι, «Ο Αδαής κι ο τρελός» του Πολωνού συνθέτη Πάουελ Μικιέτιν, «Βασιλιάς Ιμπί» του Πεντερέτσκι, «Βόιτσεκ» του Μπεργκ), με την Οπερα των Παρισίων («Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Γκλουκ, «Υπόθεση Μακρόπουλος» του Γιάνατσεκ και «Πάρσιφαλ» του Βάγκνερ), με τη Staatsoper του Μονάχου («Ευγένιος Ονιέγκιν» του Τσαϊκόφσκι) και με το Τεάτρο Ρεάλ της Μαδρίτης («Υπόθεση Μακρόπουλος»). Αλλά και στο Monnaie έχει προηγηθεί η εμβληματική του σκηνοθεσία για τη «Μήδεια» του Κερουμπίνι το 2008, όταν ήδη οι προτάσεις του για τα έργα του Γκλουκ και του Τσαϊκόφσκι στο Παρίσι και το Μόναχο είχαν συμβάλει ώστε στη φήμη του σπουδαίου θεατρικού σκηνοθέτη να προστεθεί κι αυτή ενός από τους πιο καίριους κι ενδιαφέροντες σκηνοθέτες του λυρικού θεάτρου.
Η ρηξικέλευθη γραφή του Βαρλικόφσκι είναι ευδιάκριτη κι εδώ. Το ίδιο και οι αναγνωρίσιμες «εμμονές» του, όπως τουλάχιστον φαίνεται κι από το δημοσίευμα της «Monde» για τον «Μάκβεθ». «Στις Βρυξέλλες, ο Βαρλικόφσκι», διαβεβαιώνει η εφημερίδα, «συνεχίζει να καλλιεργεί με χαρά ό,τι του καταλογίζουν: αφθονία εικόνων κινηματογραφημένων με αμεσότητα και κινηματογραφικών αναφορών που προβάλλονται σε βιντεο-οθόνες στο βάθος της σκηνής. Τραβεστί. Ημίγυμνοι ηθοποιοί. Αντισυμβατικά για την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία κοστούμια με στοιχεία αρτ ντεκό. Λαβαμπό, ένα φετίχ του Πολωνού…». Σ’ ένα λαβαμπό, που παραπέμπει σε ένα είδος βωμού, πλένει τα αιματοβαμμένα χέρια του ο Μάκβεθ.
Κι άλλες καινοτομίες επιφυλάσσει η ματιά του Πολωνού. Το δάσος στο οποίο ο Μάκβεθ συναντά τις μάγισσες γίνεται ένα ψυχρό νοσοκομείο με τοίχους καλυμμένους από τεράστιες οθόνες. Αναλόγως συμβολικές είναι η έναρξη και η λήξη της παράστασης. Προτού ακόμα να σηκωθεί η αυλαία κάποιος ακούγεται να διαβάζει την πραγματική επιστολή που είχε στείλει στη γυναίκα του ένας στρατιώτης στο Βιετνάμ. Η ίδια επιστολή ξανακούγεται στη διάρκεια της όπερας, όσο τα έγχορδα παίζουν σαν ξεκούρδιστα, λίγο προτού η Λαίδη Μάκβεθ πει την πρώτη της λέξη.
Αντίστοιχα η τελευταία πράξη, χαρακτηριστική «του Βαρλικόφσκι, ποιητή της τέχνης των ωραίων διαφυγών», κατά τη «Μοντ», εκτελείται από δύο ωραίους νέους ημίγυμνους άνδρες που χορεύουν σφιχταγκαλιασμένοι μέχρι να πνιγούν από ασφυξία κάτω από ένα πλαστικό κάλυμμα.
Η «Monde» δεν κρύβει ούτε την αμηχανία ούτε το ενδιαφέρον της για τη «σπείρα της έξοχης τρέλας» του Βαρλικόφσκι. Μακάρι λοιπόν να δούμε κι εμαείς προσεχώς στο Φεστιβάλ κι αυτή τη σκηνοθετική του πλευρά.
(Ελευθεροτυπία, 16/6/2010)

Εργαστήρι αρχαίου δράματος από πολωνό σκηνοθέτη

Ενας από τους ραγδαία ανερχόμενους Πολωνούς σκηνοθέτες, ο 42χρονος Γκρέγκορ Γιαρζίνα (Grzegorz Jarzyna), έρχεται για να πραγματοποιήσει στην Κρήτη, από τις 3 έως τις 12 Ιουλίου, θεατρικό εργαστήρι.
Σπούδασε φιλοσοφία και θέατρο στην Κρακοβία. Υπήρξε μαθητής και συνεργάτης του σπουδαίου Κρίστιαν Λούπα και από το 1998 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής τού TR Warszawa, που έχει παρουσιάσει και στην Ελλάδα παραστάσεις του με την υπογραφή του «τρομερού παιδιού» της πολωνικής σκηνής Κριστόφ Βαρλικόφσκι. Χαρακτηριστικό του καλλιτεχνικού στίγματος του Γιαρζίνα είναι ότι υπογράφει τις παραστάσεις του με διαφορετικά ψευδώνυμα για να υποδηλώνεται η διαρκής καλλιτεχνική μετατόπισή του σε νέα πεδία.
Στο εργαστήρι, όπου θα μετάσχει και ο θίασός του, σκοπεύει να επικεντρωθεί στο αρχαίο δράμα. Οι συμμετέχοντες θα δουλέψουν πάνω σε σκηνές των τριών τραγικών ποιητών μας. Το εργαστήρι εντάσσεται στο πλαίσιο των διεθνών συνεργασιών και ανταλλαγών της πρώτης Κρατικής Σκηνής με σημαντικούς φορείς του εξωτερικού. Απαιτεί όμως από τους συμμετέχοντες να καλύψουν οι ίδιοι τα έξοδα μεταφοράς, διαμονής και διατροφής. Η παρακολούθηση είναι δωρεάν. Οι ενδιαφερόμενοι ηθοποιοί πρέπει να έχουν αποστείλει, μέχρι τις 15 Ιουνίου, σύντομα βιογραφικά τους σημειώματα (στα αγγλικά) μαζί με φωτογραφία τους (στο email: interdept@n-t.gr.) Για οποιαδήποτε διευκρίνιση να επικοινωνούν στο 210-5288253/4 (Ειρήνη Μουντράκη, Διεθνείς Σχέσεις Εθνικού Θεάτρου).
(Πηγή: Ελευθεροτυπία, 26/5/2010)

Michael Marmarinos`interview at the newspaper “To Vima”

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ετοιμάζει το νέο θεατρικό έργο του με τίτλο «Αkropolis», κινείται συνεχώς μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης, πιστεύει ότι εθνικό είναι σήμερα το διεθνές και θεωρεί ότι αυτό που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας είναι η απουσία προοπτικής.
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ | Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Τον συνάντησα ανάμεσα σε δύο ταξίδια του στην Πολωνία, όπου ετοιμάζει για το διεθνές φεστιβάλ της Βαρσοβίας μια παράσταση για την «Πλατεία των Παρελάσεων». Είχε προηγηθεί η εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση του «Πεθαίνω σαν χώρα», στο Παρίσι, τον περασμένο Δεκέμβριο. Η Γεωργία αποτελεί τα τελευταία χρόνια σταθερό του προορισμό. Η Ρωσία προσφάτως ενέσκηψε στο πρόγραμμά του ενώ με τη Γερμανία τον συνδέουν συνεργασίες και σχέσεις χρόνων. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός είναι πλέον διεθνής. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, ιδρυτής του θεάτρου Θησείον, πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, εμπνευστής του Συστήματος Αθήνα, καθηγητής υποκριτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης- και ας σπούδασε βιολόγος… Στην Αθήνα ετοιμάζει την καινούργια του παραγωγή, με την οποία θα κάνει πρεμιέρα μετά το Πάσχα: είναι το έργο «Αkropolis», που ανήκει στον πολωνό συγγραφέα Στανισλάβ Βισπιάνσκι- και ανεβαίνει σε μετάφραση από τα πολωνικά του Δημήτρη Χουλιαράκη (…)
– Ποια είναι η σχέση σας με την Πολωνία; «Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ήταν στην Πολωνία.Ημουν ακόμη φοιτητής Βιολογίας αλλά είχα αρχίσει να στρέφομαι προς το θέατρο. Η σχέση μου όμως με την πολωνέζικη κουλτούρα βασίζεται κυρίως στον Γκροτόφσκι αλλά και στον Κάντορ. Και ομολογώ ότι για τον Βισπιάνσκι πάλι ο Γκροτόφσκι ευθύνεται. Στο Βρότσλαβ,έδρα του θεάτρου του, ανέβασε στις αρχές του ΄60 το “Αkropolis”- έκτοτε δεν ανέβηκε ποτέ ξανά ολόκληρο στην Πολωνία. Οταν λοιπόν έπεσα πάνω σε ένα πολωνέζικο έργο που λέγεται “Ακρόπολις”, ενθουσιάστηκα. Ενα από τα τέσσερα μέρη του,επιπλέον,έχει τον τίτλο “Τροία”».
– Τι είναι το «Αkropolis»; «“Το κοιμητήριο των λαών η δική μας Ακρόπολη” είχε πει ο Γκροτόφσκι. “Το νεκροταφείο των γενεών” έλεγε ο ίδιος ο συγγραφέας. Τ ο ερώτημα παραμένει: Ποια είναι η Ακρόπολη σήμερα; Ο Γκροτόφσκι εννοούσε το Αουσβιτς. Οσο για το ίδιο το έργο, έχει αφετηρία τον καθεδρικό ναό στην Κρακοβία που λέγεται Βαβέλ και αποτελεί ένα ακραία ιστορικό σημείο. Είχε προηγηθεί ένα φιλόδοξο σχέδιο αναμόρφωσης του ναού από τον Βισπιάνσκι και έναν φίλο του αρχιτέκτονα. Στόχος ήταν να καταστεί η Ακρόπολις του πολωνικού έθνους. Ο Στανισλάβ Βισπιάνσκι (1869-1907) διακρίθηκε ως ζωγράφος, εικαστικός, δραματουργός και ποιητής.
Επηρεασμένος από τους ρομαντικούς έγραψε το “Αkropolis”, το οποίο ολοκλήρωσε το 1904- ήξερε ήδη ότι θα πεθάνει από σύφιλη».
(http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=320028&dt=14/03/2010#ixzz0la049HnI)
«Αkropolis» του Στανισλάβ Βισπιάνσκι στο θέατρο Θησείον
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, τηλ.210 3255.444
Πρεμιέρα 7 Απριλίου

Cacoyannis Foundation: A new Cultural Centre

(GREEK NEWS AGENDA) President of the Hellenic Republic Karolos Papoulias and Cyprus President Demetris Christofias officially inaugurated on March 9, the “Michael Cacoyannis Foundation,” housed in an Athens downtown building.
The Foundation’s building is designed to serve as a cultural centre for performing arts and is meant to preserve Cacoyannis oeuvre for future generation.
The official inauguration is to be followed by a series of events, including a costume and photography exhibition from Cacoyannis’s work for the cinema, opera and theatre.
Cypriot-born Michael Cacoyannis is the director of world acclaimed films, among which Stella, Electra, Zorba the Greek and The Trojan Women. 
Athens News (5.3.2010) Cacoyannis’ cultural centre

Η κομμουνιστική Πολωνία με τα μάτια του Κισλόφσκι

Ο Κριστόφ Κισλόφσκι είναι διάσημος δημιουργός. Κι όμως, υπάρχουν πτυχές του έργου του που δεν απολαμβάνουν τη δημοτικότητα γνωστών ταινιών του, όπως της «Διπλής ζωής της Βερόνικα». Ο Πολωνός σκηνοθέτης πειραματίστηκε και με τα όρια του ντοκιμαντέρ.
Στον «Χτίστη» (1973), ο Κριστόφ Κισλόφσκι καταγράφει την πορεία ενός ανθρώπου που εγκαταλείπει την πολιτική του… καριέρα Σε αυτή την πλευρά του επικεντρώνεται μεγάλο αφιέρωμα στο 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα» (12-21 Μαρτίου). Ανάλογο αφιέρωμα οργανώνεται και για έναν από τους πατέρες του ντοκιμαντέρ, τον Ολλανδό Γιόρις Ιβενς.
Το αφηγηματικά λιτό, άμεσο και συχνά σκληρό κινηματογραφικό στίγμα του Κισλόφσκι αποτυπώνεται και στα ντοκιμαντέρ του. Στο «Ημουν ένας στρατιώτης» (1970) απομυθοποίησε την ηρωική εικόνα των στρατιωτών, που ήταν συνυφασμένη με την προπαγάνδα της χώρας του. Την κομμουνιστική Πολωνία καυτηρίασε και στο «Εργοστάσιο» (1970).
Το «Πριν από το ράλι» (1971) είναι μια αλληγορία για τα βιομηχανικά και οικονομικά προβλήματα της Πολωνίας. Μέχρι και με τη γραφειοκρατία των κηδειών τα έβαλε στην «Επωδό» (1972).
Στο «Χτίστη» (1973) παρακολουθεί έναν άνθρωπο που εγκαταλείπει την κομματική του καριέρα, αποφεύγοντας να ταυτιστεί με το σύστημα. Στο «Νοσοκομείο» (1977) έβαλε σε ένα χειρουργικό τραπέζι… ολόκληρο το σύστημα υγείας, καταγράφοντας τη βάρδια 31 ωρών μιας ομάδας ορθοπεδικών χειρουργών. Το τηλεοπτικό του ντοκιμαντέρ «Εργάτες ’71» (1972), όπου μια παρέα εργατών αναλύουν τους λόγους της μαζικής απεργίας του 1970, λογοκρίθηκε. Ο Κισλόφσκι στράφηκε στο σινεμά μυθοπλασίας για να εξασφαλίσει καλλιτεχνική ελευθερία.
Το αφιέρωμα στον Γιόρις Ιβενς περιλαμβάνει 20 ντοκιμαντέρ. Γεννημένος το 1898 στην Ολλανδία, ο πολυταξιδεμένος σκηνοθέτης γύρισε 80 ταινίες σε περισσότερες από 20 χώρες, δίνοντας φωνή σε εκατομμύρια ανώνυμους εργάτες, αγρότες, στρατιώτες και αγωνιστές. Συνεργάστηκε και με θρυλικούς καλλιτέχνες, όπως Ερνεστ Χέμινγουεϊ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Ρόμπερτ Κάπα, Τζον Γκρίερσον.
«Η γέφυρα» (1928), κινηματογραφική προσέγγιση της μεγάλης σιδερένιας γέφυρας στο Ρότερνταμ και «Η βροχή» (1929), ωδή σε μια νεροποντή στους δρόμους του Αμστερνταμ, τον κατέταξαν ανάμεσα στους σπουδαιότερους avant-garde κινηματογραφιστές της δεκαετίας του ’20. Από το «Borinage» (1934) κι έπειτα στράφηκε σε ιστορικές πολιτικές συγκυρίες, πολέμους, απεργίες, εξεγέρσεις και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες.
Στο «The Spanish earth» (1937) κινηματογράφησε τον ισπανικό εμφύλιο ενώ με το «The four hundred million» (1939) πήρε θέση υπέρ των Κινέζων στον κινεζοϊαπωνικό πόλεμο. Στην Κίνα επέστρεψε κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης κινηματογραφώντας το μνημειώδες 12ωρης διάρκειας «How Yukong moved the mountains» (1976). Δεν δίστασε να στραφεί ενάντια στην αποικιοκρατική πολιτική της χώρας του στο «Indonesia calling!» (1946). Το κύκνειο άσμα του «Α tale of the wind» (1988) τού χάρισε Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, λίγο πριν από τον θάνατό του στο Παρίσι το 1989.
(Πηγή: Ελευθεροτυπία)

Ο “Χορός θανάτου” του Στρίντμπεργκ σε θέατρο της Αθήνας

 

Ένας αινιγματικός χορός για τρεις από την ομάδα “Υστερόγραφο”
Στις 14 Ιανουαρίου ξεκίνησε παραστάσεις ο «Χορός Θανάτου» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ από τη θεατρική ομάδα Υστερόγραφο στο Studio Μαυρομιχαλή.
Ο Έντγκαρ και η Άλις ζουν σε ένα απομονωμένο νησί του Σουηδικού αρχιπελάγους.  Εκείνος είναι λοχαγός, εκείνη ήταν ηθοποιός αλλά τα έχει παρατήσει.  Πλησιάζει η 25η επέτειος των γάμων τους και εκείνοι ασφυκτιούν μέσα στο μικρόκοσμό τους.  Δεν κάνουν παρέα με άλλους ανθρώπους στο νησί, έχουν στείλει τα παιδιά τους στην πόλη για να σπουδάσουν και με κάθε τρόπο πληγώνουν ο ένας τον άλλο, κάτι που δεν εμπεριέχει απαραίτητα κακία, είναι στοιχείο της σχέσης τους.
Η έλευση του Κουρτ, εξαδέλφου της Άλις, στο νησί θα περιπλέξει την κατάσταση.  Ο Κουρτ έχει έρθει να αναλάβει προϊστάμενος του λοιμοκαθαρτηρίου.  Τους τρεις τους, τους δένει ένα κοινό παρελθόν και πιθανότατα διάφορα μυστικά, λιγότερο ή περισσότερο ένοχα. Ο Κουρτ θα ενταχθεί για στο μικρόκοσμο του ζευγαριού.  Οι καταστάσεις θα οδηγήσουν και τους τρεις σε ακραίες επιλογές.  Η αλήθεια και το ψέμα, ο θάνατος και η ζωή, αρχίζουν να μπερδεύονται.  Οι ισορροπίες θα ανατραπούν, ωστόσο λίγα πράγματα θα αλλάξουν. Σημείωμα σκηνοθέτη
Ο Έντγκαρ και η Άλις.  Ένα ζευγάρι σε ένα απομονωμένο νησί, χωρίς φίλους και κοινωνικές επαφές.  Μοιάζουν να αλληλοσπαράσσονται μέρα-νύχτα.
Ο Κουρτ. Ο ξάδελφος, και αργότερα –ή μήπως και παλαιότερα;– ο εραστής της Άλις.  Μοιάζει άλλοτε για θύμα τους και άλλοτε για εισβολέας στη ζωή τους.
Διαβάζοντας το έργο του Στρίντμπεργκ η αίσθηση που είχα είναι ότι ο συγγραφέας δε θέλει λύσεις.  Αν τις ήθελε θα τις έδινε.
Ένας χορός για τρεις, αινιγματικός, σε μια παράσταση που επίσης δε θέλει να λύσει τα αινίγματα, αλλά να τα προβάλλει.  Η προσπάθειά μας ήταν να βρούμε τους τρόπους με τους οποίους ο συγγραφέας προβάλλει αυτά ακριβώς τα αινίγματα και να τους αναδείξουμε.
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Γιανναράκος
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκη Πέρδικα
Μουσική: Κώστας Μαντζώρος
Χορογραφία: Στέλλα Κρούσκα
Φωτισμοί-φωτογραφίες: Αντώνης Συμεωνάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Στέφανος Μονδέλος
Παίζουν οι ηθοποιοί:  Κωνσταντίνος Χατζούδης , Αγγελική Λεμονή,  Σπύρος Ζουπάνος
(Πηγή: ElCulture.gr)