Συνέντευξη πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο πολωνικό περιοδικό “Polityka” (13/4/2011)

To εβδομαδιαίο πολιτικο-κοινωνικό περιοδικό Polityka, με τίτλο «Οι θηρευτές και τα θύματα», δημοσιεύει συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Jacek Żakowski ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στη Βαρσοβία στις 7 Απριλίου.
Υπότιτλος της συνέντευξης: «Ο έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου (μιλάει) για την κρίση, τα αδύναμα κράτη και τις παντοδύναμες οικονομικές αγορές, καθώς και την Πολωνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Jacek Żakowski: Σας καλωσορίζω στη χώρα.
Γιώργος Παπανδρέου: Πάντοτε θυμάμαι τις πολωνικές μου ρίζες.
Είναι ευχάριστο.
Σήμερα με τον Bronisław Komorowski (= τον Πρόεδρο της Πολωνικής Δημοκρατίας) ανακαλύψαμε ότι είμαστε στενοί συγγενείς. Οι γιαγιάδες μας κατάγονταν από την οικογένεια των Mineyko.
Και έτσι φανερώθηκε μια άγνωστη έως τώρα ευρωπαϊκή δυναστεία.
Η δυναστεία των Mineyko.
Στην Πολωνία η οικογένεια είναι εξίσου σημαντική όπως και στην Ελλάδα. Μάλλον αναρωτιέστε τι θα έλεγε ο παππούς σας, ο Γεώργιος, τρεις φορές πρωθυπουργός, δημιουργός του Ελληνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, και ο πατέρας σας ο Ανδρέας, δύο φορές πρωθυπουργός, δημιουργός του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, σε σας, τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρωθυπουργό, βλέποντας πως μειώνετε τις κοινωνικές παροχές και αντιμετωπίζετε τις μαζικές εργατικές διαμαρτυρίες;
Μάλλον θα έλεγαν πάνω-κάτω αυτό που λέω στον εαυτό μου: «Πρέπει να σώσεις αυτή τη χώρα!»
Από το βάρος του υπερβολικών κοινωνικών παροχών;
Οι κοινωνικές δαπάνες δεν αποτελούν την κύρια πηγή των προβλημάτων.
Αλλά τι;
Η κακή διαχείριση.
Στην πολιτική ή τον επιχειρηματικό κόσμο;
Στην πολιτική. Διότι η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα. Ήταν, όμως, πολύ αναποτελεσματικά διακυβερνώμενη. Η προηγούμενη κυβέρνηση σε πεντέμισι έτη διπλασίασε το ελληνικό δημόσιο χρέος. Και στην διάρκεια καλών οικονομικών ετών. Η παγκόσμια κρίση είχε σε αυτό το μερίδιό της. Όμως αποκάλυψε κυρίως προβλήματα: τις πελατειακές σχέσεις, την έλλειψη διαφάνειας, τις εξυπηρετήσεις προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, την διαφθορά, την φοροδιαφυγή από την πλευρά των προνομιούχων. Αυτά όλα δημιούργησαν ένα πολιτικό κλίμα ανομίας. Αυτό θα πρέπει να εξυγιανθεί. Πρώτα από όλα, όμως, θα πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα από την πτώχευση.
Πως;
Πρώτον, λαμβάνοντας υπ`όψιν ότι δεν μπορεί όλο το βάρος να μεταφέρεται στους πιο αδύναμους. Εάν αναμένεται να λειτουργήσει η χώρα, θα πρέπει να είναι δίκαιη. Υπάρχει, όμως, και η παγκόσμια διάσταση. Το διεθνές σύστημα διευκολύνει την λειτουργία των φορολογικών παραδείσων και την φοροδιαφυγή.
Πιστεύετε ότι είναι ένα σύμπτωμα της κρίσης της παγκοσμιοποίησης;
Εν μέρει. Ως κρίση της δημοκρατικής εξουσίας σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Κοιτάξτε προσεκτικά τις πηγές της αμερικανικής οικονομικής κρίσης το 2008. Πως σημειώθηκε; Από τη μία πλευρά, ο οικονομικός τομέας αυξανόταν για χρόνια, γινόταν ολοένα και ισχυρότερος και σταδιακά απορυθμιζόταν, ακόμη και απαρατήρητος. Μέχρις ότου άρχισε να δημιουργεί τοξικές οικονομικές αξίες. 
Μπορούσε να τα δημιουργεί διότι ήταν ανεξέλεγκτος. Και δεν ελεγχόταν διότι ήταν ιδιαίτερα ισχυρός, ώστε οι ασκούντες lobby να ελέγχουν τις δημοκρατικές Αρχές. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο η συγκεντρωμένη οικονομική εξουσία αναγκάζει την πολιτική εξουσία να δημιουργεί ευνοϊκές γι` αυτήν κανόνες. Τα μεγάλα κεφάλαια ρέουν στην ισχυρή διεθνή οικονομική τάξη. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου από την ολιγομελή τάξη είναι τεράστια. Αυτό δημιουργεί άγνωστα μέχρι πρότινος προβλήματα.
Ποια;
Μια μεμονωμένη χώρα σήμερα δυσκολεύεται πολύ να φορολογήσει αποτελεσματικά μια μεγάλη επιχείρηση, διότι τα χρήματα μπορούν να διαφύγουν γρήγορα στο εξωτερικό. Τα κράτη χάνουν έσοδα. Οι εταιρείες κερδίζουν, δεν καταβάλλουν όμως φόρους.
Πιστεύετε ότι το κράτος έχει χάσει ήδη αυτό το παιχνίδι με το διεθνές κεφάλαιο;
Ακόμη (λειτουργεί) ανεπαρκώς. Πρέπει να δημιουργήσουμε διεθνείς ρυθμίσεις.
Είναι ακόμη ρεαλιστικό αυτό;
Στην Ευρώπη συζητάμε για τη δημιουργία ενός φόρου στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές. Ο οικονομικός παράγοντας πληρώνει πολύ μικρούς φόρους σε σύγκριση με τις επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας. Ένας φόρος της τάξης του 0,5% στις συναλλαγές θα έδινε στην Ευρώπη ένα εισόδημα της τάξης των 200 δις. ευρώ. Κανένα μεμονωμένο κράτος δεν είναι σε θέση να εισάγει έναν τέτοιο φόρο. Μπορούμε, όμως, να το κάνουμε από κοινού. Είναι μια από τις ενδεχόμενες απαντήσεις, ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης που είναι η αφαίρεση της οικονομίας από την εξουσία του εθνικού κράτους.
Η οικονομία που βρέθηκε εκτός εξουσίας των κρατών είναι ελαφρώς ρυθμιζόμενη και χαμηλά φορολογημένη. Δημιουργεί αποτελεσματικά πλούτο, αλλά τον αναδιανέμει πολύ άνισα. Μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι. Δημιουργούμε αρκετό πλούτο για να εξαλείψουμε την φτώχεια και τον αναλφαβητισμό, αλλά δεν ξέρουμε να τον χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα. Διότι η πολιτική εξουσία εξακολουθεί να είναι κλειστή σε εθνική κλίμακα, ενώ η οικονομία λειτουργεί σε παγκόσμια κλίμακα.
Είναι μια κρίση πολιτικής εξουσίας;
Οι πολίτες βλέπουν αυτή την κατάσταση και αναμένουν ότι οι πολιτικοί θα την αντιμετωπίσουν, ενώ οι πολιτικοί είναι αδύναμοι. Ενεργούν σε μια ιδιαίτερα μικρή κλίμακα. Γι` αυτό είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος της Ευρώπης. Διότι η Ευρώπη θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την κατάσταση, εάν αποφάσιζε να δημιουργήσει μια διεθνή τάξη, που ευνοεί μια πιο δίκαια κατανομή του πλούτου. Έχουμε τη γνώση, την τεχνολογία, το κεφάλαιο που επιτρέπει να αποφύγουμε έναν κόσμο, όπου υπάρχει περισσότερη βία, φονταμενταλισμοί, εξτρεμισμοί, διενέξεις. Είμαι σοσιαλιστής, αλλά το λέω σε όλους όσους συνομιλώ και όλοι συμφωνούν.
Λέτε για τον εαυτό σας: είμαι σοσιαλιστής;
Διότι είμαι.
Γνωρίζω ότι εάν κάποιος αναφέρει για εσας “αυτός είναι σοσιαλιστής”, στα μάτια πολλών ανθρώπων η δύναμη των επιχειρημάτων σας θα μειωθεί κατά το ήμισυ.
Εδώ κάνουμε λόγο για αξίες. Τι χρειαζόμαστε; Περισσότερη δημοκρατία, συμμετοχή, ισότητα, κοινωνική συνοχή και παύση του πολέμου των ανθρώπων κατά του περιβάλλοντος. Είμαι σοσιαλιστής, αλλά δεν συνδέομαι με κανένα σοσιαλιστικό δόγμα. Δεν πιστεύω ότι η αγορά θα λύσει όλα τα προβλήματα. Αλλά δεν πιστεύω και ότι το κράτος μπορεί να τα λύσει όλα. Το κράτος και η αγορά μπορούν να εξυπηρετούν τους ανθρώπους, εάν λειτουργούν από κοινού. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα κράτη κυριαρχήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις δυνάμεις της αγοράς. Από εκεί [πηγάζουν] τα προβλήματα της Ελλάδας.
Η πλειοψηφία των πολιτικών και των σχολιαστών θα συμφωνούσε μαζί σας ότι η κρίση μάς έκανε να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για κάποια νέα τάξη. Πέρασαν, όμως, δύο χρόνια από τότε που ξέσπασε η κρίση και ελάχιστα καταφέραμε να κάνουμε.
Πιστεύετε ότι χρειαζόμαστε μια νέα κρίση, ώστε να αλλάξει κάτι ή αυτές οι αλλαγές απαιτούν χρόνο και οδεύουν προς την σωστή κατεύθυνση;
Μάλλον και το ένα και το άλλο. Η κρίση του 2008 ήταν μια “καμπάνα συναγερμού” που υπενθυμίζει ότι στην οικονομία χρειαζόμαστε περισσότερη διαφάνεια, έλεγχο, αξιοπιστία. Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν σωστές. Οι κυβερνήσεις τόνωναν την οικονομία και έκαναν ότι μπορούσαν ώστε η ύφεση να μην είναι ιδιαίτερα βαθιά. Αυτό έφερε αποτέλεσμα. Και δημιούργησαν την εντύπωση ότι η κρίση έχει παρέλθει.
Και δεν έχει (παρέλθει);
Ίσως προς στιγμήν. Εάν δεν δημιουργήσουμε νέα, υπερεθνικά πρότυπα ενέργειας και επιτήρησης, θα βυθιστούμε σε μια νέα κρίση. Διότι οι πηγές της παρούσας κρίσης στην πλειοψηφία τους δεν εξαφανίστηκαν. Οι κυβερνήσεις περιόρισαν μόνο τις συνέπειες της. Και μάλιστα με γιγαντιαίο αντίτιμο.
Όταν συνομιλείτε με τον πρωθυπουργό Tusk, τον Πρόεδρο Obama, τον πρωθυπουργό Zapatero ή την καγκελάριο Merkel, πώς δέχονται αυτές τις απόψεις;
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι είμαστε κυρίως ηγέτες των χωρών μας. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για το κράτος του. Κυρίως αυτό μας απασχολεί. Αλλά οι ηγέτες των μικρών χωρών, και τώρα ήδη και των μεσαίων, όπως η Πολωνία, συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνοι τους. Το θέμα είναι ότι μερικές από τις ισχυρότερες χώρες ελπίζουν ακόμη ότι θα τα καταφέρουν. Αν και ο Πρόεδρος Obama κατανοεί την ανάγκη νέων παγκόσμιων λύσεων.

Advertisement

Warsaw East European Conference 2010, 12-15 Ιουλίου – Ελληνική συμμετοχή

Το 7^ο Συνέδριο Ανατολικής Ευρώπης (Warsaw East European Conference 2010) πραγματοποιήθηκε στη Βαρσοβία από τις 12 έως τις 15 Ιουλίου.
Θέμα του Διεθνούς Συνεδρίου: «Πού βρισκόμαστε; Πρώην κομμουνιστικές χώρες και χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μετά από 20 χρόνια» και διοργανωτής το Κέντρο Ανατολικο-ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας.
Σκοπός του συνεδρίου, που πραγματοποιείται για έβδομη χρονιά, ήταν η προσπάθεια να δοθεί απάντηση στο ερώτημα: «ποιά είναι η κατάσταση των χωρών του πρώην Ανατολικού μπλοκ, είκοσι σχεδόν χρόνια μετά την ανεξαρτησία τους και τριάντα χρόνια μετά την ίδρυση της “Solidarnosc” στην Πολωνία το 1980;».
Σύμφωνα με το πρόγραμμα του συνεδρίου, επιχειρήθηκε η ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης σε όλους τους τομείς που σχετίζονται με την κοινωνική και πολιτική ζωή, όπως οι αλλαγές στην οικονομία, το νομικό σύστημα, οι διεθνείς σχέσεις, καθώς και η νοοτροπία των κατοίκων, οι μεταβολές στον πολιτισμό, στην καθημερινή ζωή και στις κοινές αντιλήψεις. Το ενδιαφέρον εστιάστηκε, επίσης, σε γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας της περιοχής, τα οποία είχαν καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση της σύγχρονης κατάστασης, τουλάχιστον ως προς τις πιο κυρίαρχες αντιλήψεις.
Η προσέγγιση των πολιτών των έξι χωρών-μελών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης στην ΕΕ και η ανταλλαγή εμπειριών που σχετίζονται με τις μεταρρυθμίσεις των τοπικών κυβερνήσεων, ήταν μεταξύ των κυριότερων θεμάτων του συνεδρίου, στο οποίο συμμετείχαν 50 επιστήμονες από όλον τον κόσμο και πολιτικοί από την Πολωνία και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Στο πλαίσιο του συνεδρίου, διεξήχθη η Σύνοδος της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης, στην οποία συμμετείχαν επίσημες αντιπροσωπείες των έξι χωρών-μελών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης (Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Μολδαβία, Ουκρανία και Λευκορωσία), αξιωματούχοι του Πολωνικού Υπουργείου Εξωτερικών και βουλευτές.
Η Σύνοδος πραγματοποιήθηκε στις 15 Ιουλίου στην Πολωνική Βουλή και είχε ως στόχο την οικοδόμηση μόνιμων σχέσεων ανάμεσα στην Πολωνική Βουλή και τα Κοινοβούλια των έξι χωρών-μελών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης.
Η Ανατολική Εταιρική Σχέση δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Πολωνίας και της Σουηδίας και στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, την Γεωργία, τη Μολδαβία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Δεν προσβλέπει στην ένταξη των έξι παραπάνω χωρών στην ΕΕ, αλλά έχει έναν ευρύτερο στόχο, την ενσωμάτωση των χωρών αυτών στην ευρωπαϊκή οικονομία και το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Στο συνέδριο συμμετείχε ο Γεώργιος Κοϊνάς, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας, όπου διδάσκει ελληνική γλώσσα (Σχολή Ανατολικών Γλωσσών του Κέντρου Ανατολικών-Ευρωπαϊκών Σπουδών). Θέμα της ανακοίνωσής του, «Το Ρωσικό Προξενείο στα Χανιά ως τοπική διπλωματική αντιπροσωπεία – Ιστορία και Πολιτική».
Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην ίδρυση και τη λειτουργία του Ρωσικού Προξενείου στην Κρήτη στη διάρκεια του 19^ου αιώνα και ανέλυσε την πολιτική του Προξενείου σε σχέση με το Κρητικό Ζήτημα, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην περίοδο της Κρητικής Πολιτείας, δηλαδή του αυτόνομου κράτους που εγκαθιδρύθηκε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, μεταξύ αυτών και η Ρωσία. Η παρουσία των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί αύξησε την επιρροή του Ρωσικού Προξενείου, το οποίο λειτούργησε ως ο συντονιστής των τοπικών Αρχών της αυτόνομης Κρήτης με τους ρώσους στρατιωτικούς αξιωματούχους που έδρευαν στο νησί.

Lecture of the writer Theodor Kallifatides at the University of Warsaw (26/3/2010)

The writer Theodor Kallifatides, visiting Warsaw in order to participate at the Conference “Literature and Immigration”, hold a lecture at the University of Warsaw on the 26^th March.
The lecture was attended by the students of Modern Greek Philology at the Institute of Interdisciplinary Studies “Artes Liberales”.
The Greek writer spoke about his life and his decision to immigrate in Sweden, where he lives for the last 45 years. He referred, also, to the subjects that have inspired some of his 40 books and had a discussion with the students who were eager to learn about his new books.
The lecture was proposed by the Press Office of the Greek Embassy in Warsaw, which invited Kallifatides in Poland. The writer had, also, the chance to meet the Greek Ambassador, Gabriel Koptsidis.  

International Conference “Literature and Immigration” in Warsaw (25/3/2010)

An international conference “Literature and Immigration” took place in Warsaw on the 25^th March, under the auspices of the European Commission and EUNIC (EU National Institutes of Culture).
The conference was organized by Goethe Institut, Austrian Cultural Forum, Danish Institute, Romanian Cultural Institute, the Swedish Embassy and the Press Office of the Greek Embassy, all of them members of EUNIC, as well as by the Representation in Poland of the European Commission and the Centre of Modern Art Zamek Ujazdowski, where the conference took place.
Scholars involved in academic research related with the topics of literature and immigration were invited to share their views with writers that have chosen to write in a foreign language.
  

The writer Kallifatides

 Greece was represented by the Albanian writer and journalist, Gazmend Kapllani, who lives and works in Greece and the writer Theodor Kallifatides, who has lived the last 45 years in Sweden, publishing more than 40 books.
Both writers were invited by the Press Office, with the support of the Greek Book Centre. 

Kapllani spoke about “The strange language of dreams”: ”I think that writing in a language that is not your mother tongue is a privilege and a trap at the same time. It’s a trap because every time that you are not satisfied with what you are writing, you’re tempted to blame your failure on the “foreign” language. In a way, it becomes your scapegoat. 

The writer and journalist Kapllani

On the other hand, it’s a privilege, because the relationship between yourself and that language is a relationship of a never ending curiosity. You never take it for granted. This happens for the sole reason that it was never given to you, you had to “conquer” it. You are in a constant search for yourself and this language. The foreign language will never fully be yours in the same way your mother tongue is. I believe that the relationship one has with one’s mother tongue always contains an element of routine and heaviness. The relationship with the “foreign” language never becomes routine. It gives you a sense of lightness and freedom, a desire to play and conquer. The relationship with your mother tongue seems similar to the maternal affection. The relationship with a foreign language that you acquired resembles a love affair. At least, this is what I can say about my relationship with the Greek language. I feel that I am no longer a stranger to the Greek language. But I am not a native either. Therefore, I do not live inside the Greek language either as a stranger, or as a native. Maybe I live within it as a strange one”. 
Kallifatides, who has published novels, poetry collections, travel essays and plays, has received numerous awards for his works which usually revolve around his experience of Greece and of being Greek in foreign domains and almost all his works have been translated and published in more than twenty languages.
During the conference, he stressed that for him the Greek language is the language of connotations and feelings, and the Swedish language is an intellectual language. He mentioned the problems of writing in your own language and the privileges of writing in a foreign language. He considers himself an immigrant and a writer and not an immigrant writer.

“Literature and Immigation” Conference in Warsaw (25/3/2010)

Ημερίδα  «Λογοτεχνία και Mετανάστευση»
Πέμπτη, 25 Μαρτίου
12:00 – 14:00
&
15:15 – 19:00
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Zamek Ujazdowski (οδόςJazdow 2, Βαρσοβία)

Μια από τις πιο συναρπαστικές δοκιμασίες για τους συγγραφείς είναι χωρίς αμφιβολία η εγκατάλειψη της μητρικής τους γλώσσα και η απόφαση δημιουργίας σε μια ξένη γλώσσα.
Η διεθνής ημερίδα «Λογοτεχνία και Μετανάστευση», υπό την αιγίδα του  EUNIC Cluster Βαρσοβίας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα εξετάσει το φαινόμενο «Λογοτεχνία και Μετανάστευση» στην Ευρώπη του 20^ου αιώνα, σε μια προσπάθεια αναζήτησης της ταυτότητας της σύγχρονης Ευρώπης.
Η ημερίδα αυτή αποτελεί μια ευκαιρία να συναντηθούν επιστήμονες που μελετούν το φαινόμενο της μεταναστευτικής λογοτεχνίας και συγγραφείς που αντιμετώπισαν την πρόκληση να γράψουν στην γλώσσα της θετής πατρίδας τους.
Θα εξηγήσουν τις αιτίες και τις συνέπειες των αποφάσεων τους, θα διαβάσουν  αποσπάσματα των έργων τους στο πρωτότυπο και θα απαντήσουν σε ερωτήσεις των συμμετεχόντων στην ημερίδα.
Έχουν προσκληθεί επιφανείς επιστήμονες (συζήτηση στις 12.00): Gazmend Kapllani (Ελλάδα), AndreasSchumann (Γερμανία), MirinaRuncan (Ρουμανία), SandraVlasta (Αυστρία), StenPultzMoslund (Δανία).
Γνωστοί συγγραφείς έχουν, επίσης, προσκληθεί ( συζήτηση στις 15.15): Artur Becker(Γερμανία), Θοδωρής Καλλιφατίδης (Ελλάδα-Σουηδία), Lam Quang My (Πολωνία), Julya Rabinowich (Αυστρία), Matei Visniec (Ρουμανία).
Την συζήτηση θα συντονίσει ο Jan Fellerer, καθηγητής του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης.
Διοργανωτές:  Αυστριακό Μορφωτικό Ινστιτούτο, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Zamek Ujazdowski, Μορφωτικό Ινστιτούτο Δανίας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Αντιπροσωπεία στην Πολωνία, Ινστιτούτο Goethe, Ρουμανικό Πολιτιστικό Ινστιτούτο, Πρεσβεία της Ελλάδας – Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας, και Πρεσβεία της Σουηδίας.    

Konferencja „Literatura i imigracja”
czwartek, 25 marca, godz. 12:00–19:00
CSW Zamek Ujazdowski, ul. Jazdów 2, Warszawa

Jednym z najbardziej skrajnych doświadczeń dla pisarza jest bez wątpienia porzucenie języka ojczystego i podjęcie decyzji o tworzeniu w języku obcym. Międzynarodowa konferencja „Literatura i imigracja”, zorganizowana przez EUNIC Cluster Warszawa i Komisję Europejską – Przedstawicielstwo w Polsce*, pragnie przyjrzeć się zjawisku literatury emigracyjnej w Europie XXI w. i zbadać je z akademickiej i osobistej perspektywy. Chcemy spróbować znaleźć klucz do tożsamości współczesnej Europy.
Konferencja będzie niepowtarzalną okazją do spotkania naukowców badających zjawisko pisarstwa emigracyjnego oraz samych pisarzy, którzy podjęli wyzwanie tworzenia w języku swojej przybranej ojczyzny. Będą oni tłumaczyć powody i wyjaśniać konsekwencje swoich decyzji, a na zakończenie przeczytają fragmenty swoich utworów w oryginale oraz odpowiedzą na pytania uczestników.
Zaprosiliśmy wybitnych naukowców (dyskusja panelowa o godz. 12:00): dr Gazmend Kapllani (Grecja), prof. dr Andreas Schumann (Niemcy), dr Miruna Runcan (Rumunia), dr Sandra Vlasta (Austria), dr Sten Pultz Moslund (Dania).
Naszymi gośćmi będą też znakomici pisarze (dyskusja panelowa o godz. 15:00): Artur Becker (Niemcy), Theodor Kallifatides (Szwecja), dr Lam Quang My (Polska), Julya Rabinowich (Austria), Matei Vişniec (Rumunia). Spotkanie poprowadzi dr Jan Fellerer, profesor Uniwersytetu Oksfordzkiego, ekspert w dziedzinie wielokulturowości i wielojęzyczności w Europie.
Partnerzy: Agencja Dramatu i Teatru ADiT, Instytut Książki, Stowarzyszenie Wspólnota Kulturowa “Borussia”, Wydawnictwo Czarne, Wydawnictwo W.A.B.
* Organizatorzy: Austriackie Forum Kultury w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Duński Instytut Kultury, Komisja Europejska – Przedstawicielstwo w Polsce, Goethe-Institut Warschau, Rumuński Instytut Kultury w Warszawie, Ambasada Grecji – Biuro Prasowe i Ambasada Szwecji

Ο “Χορός θανάτου” του Στρίντμπεργκ σε θέατρο της Αθήνας

 

Ένας αινιγματικός χορός για τρεις από την ομάδα “Υστερόγραφο”
Στις 14 Ιανουαρίου ξεκίνησε παραστάσεις ο «Χορός Θανάτου» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ από τη θεατρική ομάδα Υστερόγραφο στο Studio Μαυρομιχαλή.
Ο Έντγκαρ και η Άλις ζουν σε ένα απομονωμένο νησί του Σουηδικού αρχιπελάγους.  Εκείνος είναι λοχαγός, εκείνη ήταν ηθοποιός αλλά τα έχει παρατήσει.  Πλησιάζει η 25η επέτειος των γάμων τους και εκείνοι ασφυκτιούν μέσα στο μικρόκοσμό τους.  Δεν κάνουν παρέα με άλλους ανθρώπους στο νησί, έχουν στείλει τα παιδιά τους στην πόλη για να σπουδάσουν και με κάθε τρόπο πληγώνουν ο ένας τον άλλο, κάτι που δεν εμπεριέχει απαραίτητα κακία, είναι στοιχείο της σχέσης τους.
Η έλευση του Κουρτ, εξαδέλφου της Άλις, στο νησί θα περιπλέξει την κατάσταση.  Ο Κουρτ έχει έρθει να αναλάβει προϊστάμενος του λοιμοκαθαρτηρίου.  Τους τρεις τους, τους δένει ένα κοινό παρελθόν και πιθανότατα διάφορα μυστικά, λιγότερο ή περισσότερο ένοχα. Ο Κουρτ θα ενταχθεί για στο μικρόκοσμο του ζευγαριού.  Οι καταστάσεις θα οδηγήσουν και τους τρεις σε ακραίες επιλογές.  Η αλήθεια και το ψέμα, ο θάνατος και η ζωή, αρχίζουν να μπερδεύονται.  Οι ισορροπίες θα ανατραπούν, ωστόσο λίγα πράγματα θα αλλάξουν. Σημείωμα σκηνοθέτη
Ο Έντγκαρ και η Άλις.  Ένα ζευγάρι σε ένα απομονωμένο νησί, χωρίς φίλους και κοινωνικές επαφές.  Μοιάζουν να αλληλοσπαράσσονται μέρα-νύχτα.
Ο Κουρτ. Ο ξάδελφος, και αργότερα –ή μήπως και παλαιότερα;– ο εραστής της Άλις.  Μοιάζει άλλοτε για θύμα τους και άλλοτε για εισβολέας στη ζωή τους.
Διαβάζοντας το έργο του Στρίντμπεργκ η αίσθηση που είχα είναι ότι ο συγγραφέας δε θέλει λύσεις.  Αν τις ήθελε θα τις έδινε.
Ένας χορός για τρεις, αινιγματικός, σε μια παράσταση που επίσης δε θέλει να λύσει τα αινίγματα, αλλά να τα προβάλλει.  Η προσπάθειά μας ήταν να βρούμε τους τρόπους με τους οποίους ο συγγραφέας προβάλλει αυτά ακριβώς τα αινίγματα και να τους αναδείξουμε.
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Γιανναράκος
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκη Πέρδικα
Μουσική: Κώστας Μαντζώρος
Χορογραφία: Στέλλα Κρούσκα
Φωτισμοί-φωτογραφίες: Αντώνης Συμεωνάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Στέφανος Μονδέλος
Παίζουν οι ηθοποιοί:  Κωνσταντίνος Χατζούδης , Αγγελική Λεμονή,  Σπύρος Ζουπάνος
(Πηγή: ElCulture.gr)