Εκδηλώσεις “Ευρωπαϊκής Ημέρας Γλωσσών” (Βαρσοβία, 20-27/9/2010)- Συμμετοχή Γραφείου Τύπου Βαρσοβίας

Οι φετινές εκδηλώσεις της «Ευρωπαϊκής Ημέρας Γλωσσών 2010» πραγματοποιήθηκαν στη Βαρσοβία από τις 20 έως τις 27 Σεπτεμβρίου.
Το Γραφείο Τύπου, για μία ακόμη χρονιά, συμμετείχε στη διοργάνωση των εκδηλώσεων προβολής των ευρωπαϊκών γλωσσών, εκδηλώσεις που στοχεύουν στην ενημέρωση του πολωνικού κοινού για τον γλωσσικό και πολιτιστικό πλούτο των χωρών της Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών θεσπίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2001.
Διοργανωτές των εκδηλώσεων ήταν δεκατρείς χώρες, μέλη του EUNIC Cluster Βαρσοβίας (European Union National Institutes for Culture): Ελλάδα (Γραφείο Τύπου Ελληνικής Πρεσβείας), Εσθονία (Πρεσβεία Εσθονίας), Ιρλανδία (Πρεσβεία Ιρλανδίας), Μεγ. Βρετανία (British Council), Βέλγιο (Πρεσβεία Βελγίου), Δανία (Πολιτιστικό Ινστιτούτο Δανίας), Γερμανία (Goethe-Institut), Πορτογαλία (Ινστιτούτο Camoes), Γαλλία (Γαλλικό Ινστιτούτο), Ιταλία (Ιταλικό Ινστιτούτο), Αυστρία (Αυστριακό Ινστιτούτο), Ρουμανία (Ρουμανικό Ινστιτούτο), Ρωσία (Ρωσικό Κέντρο Επιστήμης και Πολιτισμού).
Στη διοργάνωση συμμετείχαν, επίσης, το EUNIC Cluster Βαρσοβίας, η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Πολωνία, το πολωνικό Ίδρυμα για την Ανάπτυξη του Εκπαιδευτικού Συστήματος, το Πανεπιστήμιο Βαρσοβίας, το Εκπαιδευτικό Τμήμα του Δήμου Βαρσοβίας, το Κρατικό Εθνογραφικό Μουσείο στη Βαρσοβία, η Δημόσια Βιβλιοθήκη της συνοικίας Praga (Δήμος Βαρσοβίας), το πολωνικό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης, η πολωνική Κρατική Επιτροπή για την Πιστοποίηση της Επάρκειας της Πολωνικής ως Ξένης Γλώσσας. Οι εκδηλώσεις τελούσαν υπό την αιγίδα του πολωνικού Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, του πολωνικού Υπουργείου Επιστήμης και Ανώτερης Εκπαίδευσης, της Δημάρχου Βαρσοβίας και της Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Βαρσοβίας.
Η απήχηση των εκδηλώσεων τις προηγούμενες χρονιές οδήγησε τους διοργανωτές στην απόφαση για την φετινή διοργάνωση πολυήμερων εκδηλώσεων, με ποικίλο περιεχόμενο.  
Το πλήρες πρόγραμμα, που περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, ημερίδα, μαθήματα γλωσσών, σεμινάρια, φεστιβάλ ταινιών, street game, κ.ά., μπορεί να αναζητηθεί στην ηλεκτρονική σελίδα των εκδηλώσεων www.edj.waw.pl

Przemek Kordos, Maria Mondelou, Pantelis Gianoulis at the Greek stand

Η ελληνική συμμετοχή στις εκδηλώσεις, η οποία περιελάμβανε μεταξύ άλλων φεστιβάλ ταινιών, μάθημα ελληνικής γλώσσας, σεμινάριο για το ζεϊμπέκικο, ελληνικό περίπτερο κ.ά., διοργανώθηκε από τη Γραμματέα Επικοινωνίας, Μαρία Μονδέλου.
Αναλυτικότερα, η ελληνική συμμετοχή είχε ως εξής:

Advertisement

“You in Greece” campaign – Facts about Greece

  Facts about Greece

· Greece is a safe country

Supportive data: According to Legatum Prosperity Index, Greece faces comparatively few security challenges. Domestic security is favorable. Moreover, according to Eurostat, Greece is a country with a relatively low rate of criminality. The feeling of security is well established in society.
· Greece is an attractive destination.
This comes not only due to its physical beauty but mostly due to the “value for money” relationship in the provided services.
Supportive data: According to a poll, conducted in a population of 1200 people,52% of the sample believes that the quality of travel services offered in Greece are of very good standard and 42% believes that the travel services offered in Greece rival those offered in other touristdeveloped tourist markets.

· Greece is a western democracy and the majority of Greek society supports government policy.
Supportive data: A recent research conducted by Kapa Focus research company on behalf of the weekly Newspaper ‘To Vima’, shows that 55,2% of Greeks support the austerity measures imposed by the Greek Government.
·  Demonstrations are strictly local and limited events/occurrences. They take place mostly in the center of Athens, in a specific and controlled area. The mainland regions and the islands of the Greek Archipelago, where the vast majority of tourists go, are not affected at all.
Supportive data: According to Eurostat, Greece is a favourite destination. Especially, in South Aegean and Ionian Islands, it appears that 48.168 stays and 33.304 per 1000 citizens took place, a proof of satisfaction for the Greek touristic product.
· Greece is a tourist country and Greeks know the importance of hospitality.
Supportive data: Zeus, the King of the Greek Gods, according to the Greek Mythology, named as Xenios (the one who offers hospitality) Zeus.
·  The overall number of demonstrations in Greece is lower than the E.U average.
Supportive data:All demonstrations occurred in Athens, in specific and isolated areas. In their vast majority they were peaceful.

· The picture that global media paint is, to say the least, in many cases exaggerating. In many occasions, library images were re-broadcasted as live feeds.
Supportive data: Greece is a pluralist, democratic western European country. Media freedom is protected and encouraged. During the last two weeks Greece hosted more than 300 foreign journalists.
(Greek National Tourism Organisation)

2010 Έτος Νίκου Καββαδία-Ραδιοφωνικό αφιέρωμα

Έτος Νίκου Καββαδία
100 χρόνια από τη γέννησή του
Αφιέρωμα από το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 σε συνεργασία με το ΕΚΕΒΙ
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή και το 2010 έχει κηρυχθεί «Έτος Νίκου Καββαδία». Ο θαλασσινός ποιητής, ναυτικός, Νίκος Καββαδίας ή «Κόλλιας» γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 σε μια επαρχιακή πόλη του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες. Το Νοέμβριο του 1928, έβγαλε το πρώτο του ναυτικό φυλλάδιο ως “ναυτόπαις” και μπαρκάρισε τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό “Άγιος Νικόλαος”. Από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξίδευε διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Τα πιο σημαντικά του έργα: Μαραμπού (1933), Πούσι (1947), Τραβέρσο (1975),Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη: Αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα, επιμέλεια Guy (Michel) Saunier, Βάρδια (1954), Λι (1987), Του πολέμου/Στ’ άλογό μου (1987), έμειναν χαραγμένα στη μνήμη και στην καρδιά των Ελλήνων και μεγαλώνουν γενιές σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου παρουσιάζει από τις 31 Μαΐου μέχρι τις 4 Ιουνίου ένα αφιέρωμα στον σπουδαίο Έλληνα ποιητή. Κάθε ημέρα, από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ, το έργο του Νίκου Καββαδία μέσα από το μάτια των ανθρώπων που τον έζησαν, τον μελέτησαν, τον μελοποίησαν και τον τραγούδησαν.
Μιλούν (με αλφαβητική σειρά) Γιώργος Ζεβελάκης (Ερευνητής Λογοτεχνίας), Έλγκα Καββαδία (ανιψιά και κληρονόμος ποιητή), Δημήτρης Καλοκύρης (συγγραφέας-ποιητής), Γιάννης Κοντός (ποιητής), Μαριανίνα Κριεζή (στιχουργός), Μαίρη Μικέ (καθηγήτρια Φιλολογίας Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου), Θανάσης Νιάρχος (συγγραφέας), Σταύρος Πετσόπουλος (εκδότης), Γιώργος Τράπαλης (συγγραφέας-γλωσσολόγος), Διονύσης Τσακνής (τραγουδοποιός), Φίλιππος Φιλίππου (συγγραφέας), Αντώνης Φωστιέρης (ποιητής), Τηλέμαχος Χυτήρης (πολιτικός-ποιητής).
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά) Γιώργος Ανδρέου, Χρήστος Θηβαίος, Γιάννης Κούτρας, Μαρίζα Κωχ, Θάνος Μικρούτσικος, Ελένη Τσαλιγοπούλου, και μαθητές των Αρσάκειων Σχολείων.
Στο ακριβώς κάθε ώρας, ποιήματα του Ν. Καββαδία διαβάζει ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης.
Ένα αφιέρωμα που χρωστάμε στον σπουδαίο Έλληνα, στον μεγάλο ποιητή. Συντονιστείτε και συναντήστε τις θάλασσες, στις οποίες ταξίδεψε ο Νίκος Καββαδίας.
31 Μαΐου – 4 Ιουνίου, 19.00 – 22.00
στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7
(Πηγή: ΕΚΕΒΙ)

Πολωνική ζωγραφική στο Μουσείο Φρυσίρα

"Η γυναίκα με γάντι" του πολωνού ζωγράφου Γκρ. Βνιεκ

Το Μουσείο Φρυσίρα στο κτίριο της Μονής Αστερίου 3 στην Πλάκα έχει κερδίσει μέσα στα χρόνια τον ρόλο του Ιδρύματος όπου μπορείς να δεις συστηματικά σύγχρονη παραστατική ζωγραφική.
Από τις 14 Απριλίου στη γνωστή εκθεσιακή σειρά του «Το βλέμμα του ζωγράφου» κεντρικό πρόσωπο είναι ο Πολωνός ζωγράφος Γκρέγκορ Βνιεκ. Εκτός από την παρουσίαση της ζωγραφικής του ο εικαστικός, εκπρόσωπος της ομάδας νέων αναπαραστατικών ζωγράφων από την Κρακοβία, έχει επιλέξει να δείξει και 70 έργα συναδέλφων του από τη συλλογή του Μουσείου Φρυσίρα. Στους εκθεσιακούς χώρους φιλοξενούνται, μαζί με τα δικά του έργα, συνολικά 150 πίνακες. Συνεκτικό στοιχείο όλων είναι η χωρίς ενοχές και συμπλέγματα επιστροφή της ζωγραφικής στην παράδοση της αναπαράστασης. Δεν πρόκειται, όμως, για μια στείρα επιστροφή στις κατακτήσεις του παρελθόντος, αλλά για τέχνη που εμπλέκει δημιουργικά τη ζωγραφική με τις σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις.
Ο Γκρ. Βνιεκ ακολούθησε τη συμβουλή του σπουδαίου Γερμανού ζωγράφου Γκέρχαρντ Ρίχτερ, που θεωρούσε ζωγράφο εκείνον που μπορούσε να στηριχτεί σε μια βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο και να τον τοποθετήσει στο επίκεντρο του εικαστικού του σύμπαντος. Σε κάθε ευκαιρία επισημαίνει το ενδιαφέρον του για την ανθρώπινη μορφή, το περιβάλλον και την ύπαρξή της. «Το θέμα είναι πολύ σημαντικό, με οδηγεί εγγύτερα στο πρωτογενές», έγραφε σε κατάλογο παλαιότερης έκθεσής του. Και πρόσθετε: «Επιλέγω θέματα με ισχυρό συναισθηματικό αντίκτυπο -αιφνίδιες ασθένειες, τυχαία περιστατικά (π.χ. η πτώση ενός δέντρου, η τοποθέτηση ενός φράχτη, κατασκευαστικά έργα), σκηνές της καθημερινότητας, της φτώχειας και της ανέχειας. Κατανοώ πως πρόκειται για δύσκολα θέματα, όμως νιώθω ταυτόχρονα πως απαιτούν άμεση δράση, εξπρεσιονιστικές φόρμες, βίαια χρώματα, δυναμικά καδραρίσματα. Αναζητώ τον δικό μου τρόπο θεώρησης του σύγχρονου ανθρώπου. Θέλω να πλησιάσω όσο γίνεται περισσότερο την αλήθεια, να πάω πέρα από τα τείχη που δεν κρύβουν τίποτα πίσω τους».
Είναι εμφανές ότι ο Πολωνός ζωγράφος δεν δίστασε ποτέ να παρουσιάσει τη δυστυχία της καθημερινότητας και ότι δεν υπέκυψε στους κανόνες της ανώδυνης διακοσμητικής τέχνης, που συνεπήρε τόσους συναδέλφους του σε όλη την Ευρώπη. Κατάφερε να διατηρήσει ζωηρό το ενδιαφέρον του για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα σχετικά και με τη σημασία της ιστορικής μνήμης εν μέσω των σαρωτικών αλλαγών που επήλθαν τις τελευταίες δεκαετίες στις πρώην κομμουνιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Ο Γκρ. Βνιεκ δεν δυσκολεύτηκε να επιλέξει 70 και πλέον έργα συναδέλφων του από τη συλλογή του Μουσείου Φρυσίρα και να επιμεληθεί την έκθεση που παρουσιάζεται παράλληλα με τη δική του. Με τους περισσότερους από αυτούς μοιράζεται το ίδιο πάθος και παρόμοιες αναζητήσεις. Ανάμεσά τους βρίσκονται πίνακες των Αντρέα Μαρτινέλι, Ζαν Ρουστέν, Πίτερ Μπλέικ, Κλάιβ Σμιθ, Απόστολου Γεωργίου, Κρίστοφερ Λεμπρούν, Αλέξη Βερούκα, Πάουλα Ρέγκο, Βικτόρια Ράσελ, Μπραν Ρενό, Δημήτρη Τζαμουράνη κ.ά.
«Οι καλλιτέχνες που επέλεξα είναι καλλιτέχνες για τους οποίους το μάτι και η εξαντλητική παρατήρηση του χώρου και της μορφής έχουν καίρια σημασία. Συνηθίζουμε να αναφερόμαστε στο μάτι ή και στο χέρι του ζωγράφου, όμως υπάρχει επίσης και η διάνοιά του η οποία ενεργοποιεί την καλλιτεχνική δημιουργία», σημειώνει ο Γκρ. Βνιεκ. Αναφέρεται με ενθουσιασμό στη δουλειά των συναδέλφων του. «Βαθύτατα μου κέντρισε το ενδιαφέρον ο τρόπος που ο Πίτερ Μπλέικ προσπάθησε να προσεγγίσει την ανθρώπινη μορφή ως κάτι καλυμμένο, δύσμορφο, χωρίς αναλογίες, επιλέγοντας τη φιγούρα του νάνου, παραπέμποντας στους νάνους του Βελάσκεθ αλλά και στον μυθικό κόσμο του Ζορό, του γενναίου υπερασπιστή των καταπιεσμένων που εξελίχθηκε σε σύμβολο της pop κουλτούρας».
Διάρκεια έκθεσης έως 30 Σεπτεμβρίου.
(Πηγή: Ελευθεροτυπία, 14/4/2010)

Melina Mercouri: A tribute to the “last Greek Goddess”

Sixteen years have passed since Melina Mercouri, one of the great women of Greece, died on March 6, 1994. On the 16^th anniversary of her death, as well as of International Women’s Day (March 8), the Eugenides Foundation is hosting an exhibition-tribute to the late, multifaceted actress and politician, emphasizing her relationship to education and culture. 
Internationally acclaimed actress, singer and politician, Melina was characterized by many as the epitome of womanhood, as well as the “last Greek Goddess.”
An ardent supporter of the repatriation of the Parthenon Marbles from the British Museum, Melina, as minister of Culture, openly claimed them and devoted herself to this goal.
The exhibition titled “Melina-Education-Culture” will run from March 9 to April 8. 
Melina Mercouri Foundation: www.melinamercourifoundation.org.gr
Greek News Agenda: Melina Mercouri: “Culture is Greece’s heavy industry”

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ “Γιατί το Βυζάντιο”

Γλύκατζη-Αρβελέρ Ελένη

Γιατί το Βυζάντιο

Το «Γιατί το Βυζάντιο», το καινούργιο βιβλίο της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, γραμμένο απευθείας στα ελληνικά, αποτελεί ένα απόσταγμα σχεδόν βιωματικό, από την πολύχρονη διδασκαλία της διαπρεπούς βυζαντινολόγου στη Σορβόννη. Απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ειδικά σε εκείνους που τους απασχολεί το ζήτημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας.
«Το πόνημα αυτό», αναφέρει η ίδια, «απευθύνεται σε όσους από τους Νεοέλληνες ταλανίζονται με το πρόβλημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας και στους ξένους (κυρίως τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς βλαστούς τους) που αρκούνται στην επιλεκτική γνώση του παρελθόντος τους, άσχετα από κάθε ιστορική πραγματικότητα και με μόνο μέλημα τη δικαίωση μιας σύγχρονης πολιτικής προσέγγισης, που υπαγορεύουν συμφέροντα και ενδιαφέροντα, ξένα συχνά από την ιστορία και το αντικείμενό της».
Η συγγραφέας επιχειρεί να αποσαφηνίσει το Βυζάντιο δια του Βυζαντίου, με πολλαπλές αναφορές σε κείμενα – κλειδιά (Τριακονταετηρικός του Ευσεβίου, Κοσμογραφία του Κοσμά Ινδικοπλεύστη, Τακτικά του Λέοντος ΣΤ’ τυο Σοφού, Βίος Ιακώβου του Νεοφωτίστου, Σχόλια του Τζέτζη, Επαναγωγή κ.ά.), τα οποία, κατά τη γνώμη της, εκφράζουν συνοπτικά τα χαρακτηριστικά της βυζαντινής ψυχοσύνθεσης ή σημαδεύουν παραστατικά τομές και στροφές της ιστορίας του Βυζαντίου.
Ο στόχος της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι ο εξής, όπως τον διατυπώνει στον Πρόλογό της: «Να βάλω, κατά το δυνατόν, έστω εκ του πλαγίου και λάθρα σχεδόν, το Βυζάντιο στη θέση που τα επιτεύγματά του μας υπαγορεύουν: να πω συνοπτικά, εννοώ, αυτά που το αναδεικνύουν ως την πρώτη ευρωπαϊκή αυτοκρατορία και που εξηγούν, όχι μόνο το πολιτιστικό μεγαλείο του (και αυτό ανεπαρκώς ακόμη γνωστό), αλλά και την ασυνήθη για παγκόσμια δύναμη (όπως ήταν κάποτε το Βυζάντιο) μακροβιότητά του».
Η επιλογή των θεμάτων που αναπτύσσονται σχετίζεται κυρίως με φαινόμενα μακράς διαρκείας και μπορούν να ερμηνεύσουν το «Γιατί» της βυζαντινής πολιτικής εμβέλειας (εξ ου και ο τίτλος «Γιατί το Βυζάντιο»).
Αναλύονται οι σχέσεις της πολιτείας με την εκκλησία (αυτοκράτορα και πατριάρχη), του κέντρου με την περιφέρεια (Κωνσταντινούπολης και επαρχιών), του Βυζαντίου με τους πολυποίκιλους γείτονές του, φίλους, συμμάχους ή εχθρούς. Οι συνοριακές συρρικνώσεις, οι δογματικές διαμάχες, οι στρατιωτικοπολιτικές αντιπαλότητες και οι άνισες κοινωνικές διαβαθμίσεις που ρύθμιζαν την καθεστηκυία τάξη εξηγούν τη δυσκολία της βυζαντινής κοινωνίας αλλά και της πολιτικής να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Η πτώση της αυτοκρατορίας πρώτα στα χέρια των Σταυροφόρων (1204) και τελικά στους Οθωμανούς (1453) προλογίζουν την χαλεπότητα της μετέπειτα εποχής που θεμέλιό της ωστόσο μένει η πολύχρονη βυζαντινή εμπειρία: θρησκευτική, ιδεολογική και βιωματική. Απόηχός της ως τις μέρες μας μπορεί να θεωρηθεί η αμφίσημη σχέση των Νεοελλήνων με τη Δύση και με την Ανατολή, πρόβλημα της νεοελληνικής ταυτότητας.
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα

Η κομμουνιστική Πολωνία με τα μάτια του Κισλόφσκι

Ο Κριστόφ Κισλόφσκι είναι διάσημος δημιουργός. Κι όμως, υπάρχουν πτυχές του έργου του που δεν απολαμβάνουν τη δημοτικότητα γνωστών ταινιών του, όπως της «Διπλής ζωής της Βερόνικα». Ο Πολωνός σκηνοθέτης πειραματίστηκε και με τα όρια του ντοκιμαντέρ.
Στον «Χτίστη» (1973), ο Κριστόφ Κισλόφσκι καταγράφει την πορεία ενός ανθρώπου που εγκαταλείπει την πολιτική του… καριέρα Σε αυτή την πλευρά του επικεντρώνεται μεγάλο αφιέρωμα στο 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα» (12-21 Μαρτίου). Ανάλογο αφιέρωμα οργανώνεται και για έναν από τους πατέρες του ντοκιμαντέρ, τον Ολλανδό Γιόρις Ιβενς.
Το αφηγηματικά λιτό, άμεσο και συχνά σκληρό κινηματογραφικό στίγμα του Κισλόφσκι αποτυπώνεται και στα ντοκιμαντέρ του. Στο «Ημουν ένας στρατιώτης» (1970) απομυθοποίησε την ηρωική εικόνα των στρατιωτών, που ήταν συνυφασμένη με την προπαγάνδα της χώρας του. Την κομμουνιστική Πολωνία καυτηρίασε και στο «Εργοστάσιο» (1970).
Το «Πριν από το ράλι» (1971) είναι μια αλληγορία για τα βιομηχανικά και οικονομικά προβλήματα της Πολωνίας. Μέχρι και με τη γραφειοκρατία των κηδειών τα έβαλε στην «Επωδό» (1972).
Στο «Χτίστη» (1973) παρακολουθεί έναν άνθρωπο που εγκαταλείπει την κομματική του καριέρα, αποφεύγοντας να ταυτιστεί με το σύστημα. Στο «Νοσοκομείο» (1977) έβαλε σε ένα χειρουργικό τραπέζι… ολόκληρο το σύστημα υγείας, καταγράφοντας τη βάρδια 31 ωρών μιας ομάδας ορθοπεδικών χειρουργών. Το τηλεοπτικό του ντοκιμαντέρ «Εργάτες ’71» (1972), όπου μια παρέα εργατών αναλύουν τους λόγους της μαζικής απεργίας του 1970, λογοκρίθηκε. Ο Κισλόφσκι στράφηκε στο σινεμά μυθοπλασίας για να εξασφαλίσει καλλιτεχνική ελευθερία.
Το αφιέρωμα στον Γιόρις Ιβενς περιλαμβάνει 20 ντοκιμαντέρ. Γεννημένος το 1898 στην Ολλανδία, ο πολυταξιδεμένος σκηνοθέτης γύρισε 80 ταινίες σε περισσότερες από 20 χώρες, δίνοντας φωνή σε εκατομμύρια ανώνυμους εργάτες, αγρότες, στρατιώτες και αγωνιστές. Συνεργάστηκε και με θρυλικούς καλλιτέχνες, όπως Ερνεστ Χέμινγουεϊ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Ρόμπερτ Κάπα, Τζον Γκρίερσον.
«Η γέφυρα» (1928), κινηματογραφική προσέγγιση της μεγάλης σιδερένιας γέφυρας στο Ρότερνταμ και «Η βροχή» (1929), ωδή σε μια νεροποντή στους δρόμους του Αμστερνταμ, τον κατέταξαν ανάμεσα στους σπουδαιότερους avant-garde κινηματογραφιστές της δεκαετίας του ’20. Από το «Borinage» (1934) κι έπειτα στράφηκε σε ιστορικές πολιτικές συγκυρίες, πολέμους, απεργίες, εξεγέρσεις και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες.
Στο «The Spanish earth» (1937) κινηματογράφησε τον ισπανικό εμφύλιο ενώ με το «The four hundred million» (1939) πήρε θέση υπέρ των Κινέζων στον κινεζοϊαπωνικό πόλεμο. Στην Κίνα επέστρεψε κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης κινηματογραφώντας το μνημειώδες 12ωρης διάρκειας «How Yukong moved the mountains» (1976). Δεν δίστασε να στραφεί ενάντια στην αποικιοκρατική πολιτική της χώρας του στο «Indonesia calling!» (1946). Το κύκνειο άσμα του «Α tale of the wind» (1988) τού χάρισε Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, λίγο πριν από τον θάνατό του στο Παρίσι το 1989.
(Πηγή: Ελευθεροτυπία)

Sztukę “Mleko” Autorstwa Vassilisa Katsikonourisa

Zapraszamy do Teatru Kamienica Emiliana Kaminskiego na sztukę “Mleko“ autorstwa Vassilisa Katsikonourisa . Jest ona jednym z najciekawszych osiągnieć współczesnej, greckiej dramaturgii. Akcja dramatu rozgrywa się pomiędzy trzema bohaterami – matką Riną i jej synami: młodszym Lefterisem, cierpiącym na kliniczną schizofrenię oraz starszym Antonisem, który wraz z matką próbuje ocalić brata przed ostateczną hospitalizacją. Spektakl obrazuje kilka dni z ich życia, życia rodziny emigrantów z Gruzji, którzy po upadku imperium Związku Radzieckiego wrócili do swojej historycznej ojczyzny – do Aten, w poszukiwaniu lepszego jutra. Inscenizacja sztuki dotyka płaszczyzny egzystencjalnej, porusza wiele aspektów związanych ze zjawiskiem emigracji – kompleks niższości,

Autor sztuki: Vasilis Katsikonouris, Kompozytor muzyki: Odysseas Konstantinopoulos, Rezyser sztuki: Sebastian Chondrokostas

poczucie wyobcowania, tęsknota za ojczyną. Jest próbą zobrazowania zmagań człowieka między ukrytymi lękami i nadziejami. Bohaterowie Mleka podejmują próbę pokonania swoich pragnień, ucieczki od tkwiących w nich tęsknot i kompleksów. Ich rzeczywistość sceniczna balansuje na granicy realności i wyobrażenia, jawy i snu. To tutaj groza miesza się nieustannie z groteską. Prapremiera polska 25 czerwca Mleko Vassilis Katsikonouris Reżyseria: Sebastian CHONDROKOSTAS Scenografia & kostiumy: Katarzyna GABRAT – SZYMAŃSKA Muzyka: Odysseas KONSTANTINOPOULOS Obsada: Anna CHODAKOWSKA, Matylda DAMIĘCKA, Andrzej ANDRZEJEWSKI, Rafał FUDALEJ
Obejrzyj! Cena biletu: Normalny: 50zł Straponten: 30zł Wejściówka: 20zł Przed spektaklem

Zdjęcia i muzyka ze spektaklu :  (V I D E O 1) ******* (VIDEO 2) ******* (VIDEO 3)

„Sztuka “Mleko”  ukazuje historię blisko związaną z losami mojej rodziny. Moi dziadkowie, bohaterowie wojny domowej w Grecji końca lat 40-tych ubiegłego wieku, również bowiem zmuszeni zostali do emigracji skazującej ich na wieczną tęsknotę za ojczyzną i życie z piętnem “obcego”. Pomimo iż w Polsce przeżyli ponad 40 lat, na zawsze pozostali rozbici na dwie ojczyzny.
Dlatego też przedstawienie w Teatrze Kamienica było dla mnie oraz dla kompozytora muzyki, Odysseasa Konstantinopoulosa, (też pół-Greka pół-Polaka) wyjątkowo osobistym przeżyciem, którym chcieliśmy podzielić się z widownią.”

Sebastian Chondrokostas
reżyser

Anna Chodakowska - Zdjęcia ze spektaklu : Filip Błażejowski

Najblizsze terminy przedstawien:
23 października 19:00 Scena Oficyna
25 października 19:00 Scena Oficyna

VIDEO

"MLEKO" / Taniec Pondyjski -Zdjęcia ze spektaklu : Filip Błażejowski

"MLEKO" / Finał - Zdjęcia ze spektaklu : Filip Błażejowski

“MLEKO”oczami polskich widzow (YOUTUBE)

Ettna 100: Jestem pod ogromnym wrażeniem obejrzanej sztuki “Mleko”Temat to przeplatające się sceny czarnej komedii z wyczuwającym zagrożeniem.Autentyczność jak wykazali aktorzy,wartości tematu,pozwala spojrzeć na bezsilność bezbronnego człowieka,Sztuka trafiła do serc współczesnej widowni…a muzyka którą słyszymy potwierdza autonomię współuczestnictwa…a poprzez rozszerzony kod muzyczny…o nastrój,rytm i pamięć spektaklu…
Magdalena59: Trudny — ale wspaniały spektakl… Kontrowersyjny — ale piękny… Mądra, chociaż niełatwa treść… Brawurowo zagrany, reżysersko “dopieszczony” do najdrobniejszych detali, z fascynującą muzyką w tle… Ale nie spodziewajcie się wyłącznie lekkiego relaksu, nie oczekujcie zabawnej “historyjki o Grekach”… tego tu nie znajdziecie… Polecam wszystkim ludziom myślącym i patrzącym dalej niż czubek wlasnego nosa…
Ettna 100: Wspaniała integracja muzyki ze sztuką,gdzie słychać uczucie,powagę spokoju,smutku i melancholię.Muzyka którą słyszymy,pobudza i niepokoi,zmusza do zaostrzenia ciekawości,wpływając na odbiorcę poprzez nastrój rozedrganymi dźwiękami i barwami…Forma muzyczna zawiera cechy ilustracji,ekspresji ruchu przekazywanych przez bohaterów sztuki..

“MLEKO” w Swiata

MLEKO w Nikosia

“ Milk” in Cyprus
Vassilis Katsikonouris’s play looks at how foreigners tackle integration into Greek society. The story focuses on a family of Russians from the Black Sea region -a widowed mother and her two sons. One son battles a debilitating illness -schizophrenia, according to doctors- and the other fights tooth and nail to adjust to his new home country. Directed by Achilleas Grammatikopoulos.
Admission: € 12.00 – 8.00
Oct. 25 – Dec. 28 (Fr-Sa): Nicosia, Open Theatre

MLEKO w Atenach / Direktora: Nikos Mastorakis

“Mleko” w Atenach

A play about the search for happiness in a foreign country. A Greek-Russian family leaves Russia to return to Athens. The oldest son is able to successfully integrate himself into society, leaving his younger brother to come to terms with his new doubled identity by himself. The mother of the boys is torn between her two sons. With great sensitivity and intensity, director Nikos Mastorakis reveals the many facets of life on the edge of society, aided by an ensemble that distinguishes itself at the highest level of acting ability.
1 hour 50 minutes, no interval
Public discussion after the performance on June 17th 2006