Greek Companies prospering in Poland (Warsaw Business Journal)

Greece has made the headlines for all the wrong reasons in 2011, with the country being hit by political turmoil as it struggles under the effects of the economic crisis. However, for many Greek companies based inPoland, this year has been business as usual.
There are currently about 40 companies with Greek capital active in the Polish market, according to figures from the Embassy of Greece in Warsaw.
Greek-owned companies have invested more than €1.4 billion and created a total of 11,000 jobs in Poland, the country’s ambassador to Poland, Gabriel Coptsidis, said in a statement earlier this year.
Mellon Group, a company headquartered in Athens specializing in IT services and sales for financial institutions, telecommunications firms and companies in the retail sector, established itself in the Polish market almost six years ago. A growing Polish client base, which includes lenders such as PKO Bank Polski, Polbank EFG, and mBank, helped Mellon Poland make it in to the top 100 companies of Europe’s 500 fastest growing companies in 2010. Europe’s 500, which makes the ranking, is an association of fast growing owner-managed companies in Europe.
“This year is better than the previous one, and we have not been affected,” said Grigorios Kotoulas, General Manager, Mellon Poland. “However, we see in the market that there is a slowdown, but not a recession. We are making plans accordingly but none that … will affect our forecast for2012”, he added.
For Lefteris Maroulis, general director of sports betting firm Totolotek (owned by Greek company Intralot), business has been going well inPoland. Totolotek is a company which has been organizing sports betting in Poland since 1992 and operates close to 400 locations in the country.
(Warsaw Business Journal, 20/12/2011)

Για την προετοιμασία του άρθρου η δημοσιογράφος Veronika Joy συνεργάστηκε με το Γραφείο Τύπου και το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων.

Advertisement

“Mleko” w Teatrze Kamienica w Warszawie

Utwór „TO GALA” („MLEKO”) jest jednym z najciekawszych osiągnięć współczesnej greckiej dramaturgii ostatnich lat. Jego autorem jest znany i ceniony przez krytykę Vassilis Katsikonouris.
Sztuka ukazuje kilka dni z życia pewnej rodziny emigrantów z Gruzji, pochodzenia greckiego (tzw. pondi), którzy, po upadku imperium Związku Radzieckiego, przyjechali do swojej „historycznej” ojczyzny, do Aten, w poszukiwaniu lepszego jutra.
Tutaj jednak zmagają się z nowymi problemami. Młodszy syn, Lefteris, cierpi bowiem na kliniczną schizofrenię, której głównym podłożem jest chorobliwa tęsknota za rajskim dzieciństwem spędzonym w miejscu jego urodzenia – Tbilisi. W rezultacie wywołuje on liczne konflikty z matką (Riną) oraz starszym bratem (Antonisem), pogodzonymi już z koniecznością życia w Grecji i usilnie starającymi się przystosować do nowej rzeczywistości. Oboje chcą przy tym uciec od tkwiących w nich kompleksów związanych ze świadomością bycia „ruskimi”.
Lefteris, owładnięty pragnieniem powrotu, na każdym kroku manifestuje swój bunt wobec konformistycznej postawy rodziny, jednocześnie zdradzając najbardziej uciążliwe dla otoczenia symptomy schizofrenii: rozdwojenie osobowości, rozchwianą emocjonalność, agresję, pociąg do alkoholu czy swoistą nadpobudliwość seksualną…
Matka wraz ze Antonisem podejmują ostatnią próbę „domowej terapii”, mającą uchronić Lefterisa przed ewentualną koniecznością hospitalizacji.
Sztuka ma niezwykle ciekawą strukturę dramaturgiczną i jej akcja rozgrywa się pomiędzy trzema bohaterami, w krótkim okresie czasu, co sprawia, iż uwaga widza koncentruje się przede wszystkim na psychice postaci. Każda z nich nosi w sobie tajemnicę, która stopniowo ulega odsłanianiu.
Okazuje się, iż nie tylko Lefteris objawia osobowość pełną przeciwieństw. Rina z jednej strony dąży do odcięcia młodszego syna od przeszłości, a z drugiej – sama nie potrafi się od niej uwolnić. Antonis tymczasem okazuje same negatywne emocje w stosunku do Lefterisa, którym wiecznie musi się opiekować i cierpliwie znosić jego chore zachcianki, by w finale uwolnić z siebie szczerą, choć głęboko skrywaną, braterską miłość.
Napięcie między nimi dodatkowo podsyca ich wzajemna rywalizacja o miano najukochańszego syna, czego metaforą, a także symbolem tęsknoty za dzieciństwem, staje się tytułowe „mleko”. W drugiej części sztuki matka zdradza przyczynę swojej silnej więzi z Lefterisem, a tym samym źródło poczucia winy wobec niego – niemowlę nie mogło być karmione piersią, gdyż, jak twierdzi Rina, całe mleko „wyssał” starszy syn Antonis. W świetle tego wyznania, relacja między nią a Lefterim nabiera nowego wymiaru…
Każdy z bohaterów rozbity jest pomiędzy dwoma czasami – przeszłością i teraźniejszością, ciągle balansuje między dwiema sprzecznymi siłami kierującymi jego psychiką i nigdy nie może osiągnąć równowagi.
W mojej adaptacji teatralnej chciałbym opowiadać historię z punktu widzenia chorej wyobraźni Lefterisa. Wszystkie zdarzenia odbywać się zatem będą w surrealistycznej przestrzeni wielkiego białego sześcianuniczym w „matrixie”, który stopniowo zapełni się realistycznymi elementami i wizjami głównego bohatera oddającymi jego narastające lęki i pragnienia. Dzięki takiemu zabiegowi uzyskam ponadto atrakcyjną formę przedstawienia, którego nastrój często będzie ulegał zmianie – od „lynchowskiej” grozy i tajemniczości do radosnej groteski rodem z filmowej „Amelii”.Sztuka „MLEKO” wydaje się  być atrakcyjna dla polskiej widowni teatralnej, gdyż, oprócz problemów egzystencjalnych, porusza ona wiele aspektów związanych ze zjawiskiem emigracji, stale obecnych w polskiej historii, nawet ostatnich lat – kompleks niższości, poczucie wyobcowania w społeczeństwie innego kraju czy też tęsknota za ojczyzną.
Ciekawa konstrukcja dramaturgiczna, rozpięta między licznymi elementami zarówno tragicznymi jak i komicznymi, w połączeniu z atrakcyjną formą wizualną, może dostarczyć widowni wielu wrażeń, a przy okazji skłonić do zainteresowania najnowszą grecką dramaturgią.Temat „MLEKA” jest mi niezwykle bliski ze względu na moje polsko-greckie pochodzenie i znajomość tragicznych losów dziadków, uczestników wojny domowej w Grecji, zmuszonych do emigracji do Polski. Wiele ich opowieści tkwi głęboko w mojej pamięci.

Sebastian Chondrokostas
reżyser

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣHMEIΩMA ΤΟΥ ΣYΓΓPAΦEA ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ «ΤΟ ΓΑΛΑ»
Το γάλα στα ρώσικα λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και πιο ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ` ό,τι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι` αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει το έργο Το γάλα. Την αίσθηση που έχει κανείς ότι όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται. Όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει. Όταν δέχεται την τροφή του. Όταν αγαπιέται…  Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗΣ

(PHOTOS FROM THE PRESS CONFERENCE: Filip Błażejowski)

Digital Greece

The Greek Information Society has made a significant progress over the last few years thanks to the implementation of the Digital Strategy 2006-2013 and the increase of competition in the broadband market. The Digital Strategy 2006-2013 is compatible with the “Growth and Jobs” Lisbon Strategy and the i2010 policy. It utilizes more effectively existing financing instruments, such as the Operational Programme for “Information Society” in the context of the 3rd Community Support Framework, and the Operational Programme “Digital Convergence” which lies within the framework of the National Strategic Reference Framework 2007-2013.